W większości przypadków pierwszy tom serii mówi nam całkiem sporo na temat tego, jaki będzie jej charakter. Dlatego po dość kiepskim Zniewolonym księciu nie pokładałam w kontynuacji zbyt wielkich nadziei. Kulał w nim praktycznie każdy aspekt, lecz mimo to czułam, że z tej historii można wykrzesać bardzo wiele, o ile dobrze się do tego zabierze. I tym razem moja intuicja nie zawiodła, a ja przeżyłam jedno z największych literackich zaskoczeń, od bardzo dawna. Książęcy gambit w najmniejszym stopniu nie przypomina swojej płytkiej i nudnej poprzedniczki.

W końcu zaczęło się coś dziać! I to dziać przez duże D. Spiski, zmowy i dworskie intrygi wysuwają się na pierwszy plan, dzięki czemu wszystkie te kontrowersyjne elementy (niewolnictwo, nałożnicy, publiczne gwałty) stały się tym, czym powinny być od początku - częścią rzeczywistości, w której przyszło żyć głównym bohaterom, a nie kluczowymi wydarzeniami. Damen wraz z Laurentem opuszczają Vere udając się w stronę granicy, aby ustabilizować napiętą sytuację. Dzięki temu czytelnik zostaje zabrany w intrygującą podróż, pełną niespodzianek, walk i planowania kolejnych kroków. Autorka zdradza kilka nowych faktów, rozbudowuje swój świat, co skutkuje tym, że jest on zdecydowanie bardziej wiarygodny i ciekawszy niż we wcześniejszej części. Również bohaterowie prezentują się znacznie lepiej. Może i Damen nie jest protagonistą, który w emocjonalny sposób związuje czytelnika ze sobą, ale stał się on zdecydowanie bardziej wyrazisty. To samo tyczy się zimnego księcia, Laurenta. Bardzo podobało mi się, że pod powierzchowną obojętnością i oschłością pisarka zbudowała bogatą i niełatwą osobowość, która potrafi zaskoczyć i przykuć uwagę. Wszytko to sprowadza się do wątku romantycznego, który na prawdę mi się podobał. W Zniewolonym księciu zarzucałam C.S. Pacat, że nie potrafi przelewać uczuć na papier, i teraz muszę zmienić zdanie. W Książęcym gambicie pokazała, że jednak to potrafi. Stopniowo i pod wpływem wydarzeń między Damenem i Laurentem zaczyna zawiązywać się więź. Drobne gesty, niewypowiedziane słowa i skrywane uczucia budują erotyczne napięcie, które jest niewątpliwym atutem tej powieści. Bardzo jestem ciekawa, jak potoczą się dalsze losy tego zakazanego uczucia i czy istnieje dla niego szansa na happy end.

Jestem odrobinę zła na autorkę, że przez tak słabą pierwszą część na pewno wiele osób nawet nie spojrzy na kontynuację. I będzie to wielka strata, gdyż Książęcy gambit i Zniewolony książę to jak dzień i noc. W kontynuacji pisarka skupia się przede wszystkim na politycznych walkach, zdradach i intrygach. Zaskakuje, budzi emocje i tworzy unikatowy świat. Dodatkowo bohaterowie stają się znacznie barwniejsi, przechodzą przeminę, uczą się na błędach i zmuszeni są do podejmowania trudnych decyzji. W to wszystko wplątany jest wątek skomplikowanej relacji, miłości, która nie powinna się narodzić. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona Książęcym gambitem i polecam wszystkim, który po pierwszej części nie byli przekonani.

W większości przypadków pierwszy tom serii mówi nam całkiem sporo na temat tego, jaki będzie jej charakter. Dlatego po dość kiepskim Zniewolonym księciu nie pokładałam w kontynuacji zbyt wielkich nadziei. Kulał w nim praktycznie każdy aspekt, lecz mimo to czułam, że z tej historii można wykrzesać bardzo wiele, o ile dobrze się do tego zabierze. I tym razem moja intuicja nie...