Prezentowany tom studiów porusza zagadnienie społecznej historii podróży i jej związku z problemem elitarności i dystynkcji. Nie ulega wątpliwości, że mobilność była nieodłączną cechą stylu życia elity i wyznacznikiem jej statusu. Przemieszczanie się dostarczało też wyjątkowo dobrej okazji do manifestowania własnej pozycji społecznej. Okazałe wyposażenie podróżne, dobór środków transportu czy liczebność orszaku jednoznacznie demonstrowały status społeczny podróżującego. Rozległa perspektywa czasowa, przyjęta przy doborze studiów niniejszego tomu pozwala na dokonanie pewnych obserwacji odnośnie dynamiki mobilności w poszczególnych warstwach społecznych. W średniowieczu przemieszczanie się wynikało z konieczności, a jedynie wyjątkowo potwierdzone są wyjazdy rekreacyjne. Niewątpliwy przełom przyniosły czasy nowożytne, zmieniające postrzeganie podróży i nadające jej wartość samą w sobie jako niezbędnego doświadczenia w procesie socjalizacji i edukacji jednostki.