„PEWNIE POMYŚLAŁ, ŻE OSZALAŁEM; MOŻE I TAK. ALE JEŚLI SZALEŃSTWO OZNACZA NAJWIĘKSZE ŻYCIOWE SZCZĘŚCIE, TO CÓŻ Z TEGO?” (Vernon Lee „Amour Dure”)

Cztery opowiadania grozy brytyjskiej XIX-wiecznej pisarki Violet Paget piszącej pod pseudonimem Vernon Lee. Nie są to najlepsze ghost – stories, jakie czytałem, ale mają swój urok. Za motyw przewodni można uznać jak sugeruje tytuł nawiedzenia niestabilnych psychicznie bohaterów przez duchy zmarłych. Wyczuwa się też atmosferę literatury gotyckiej i wiktoriańskiej.

Pierwszym i chyba najlepszym utworem jest „Amour Dure”. Jest to historia pewnego przewrażliwionego Polaka, mającego idee fixe na punkcie zmarłej kilkaset lat wcześniej przepięknej femme fatale gubiącej mężczyzn.

„Dionea” opowiada o uratowanej z katastrofy morskiej dziewczynce, która przejawia nietypowe zachowania...

„Widmowy kochanek” to chyba najbardziej interesująca opowieść z psychologicznego punktu widzenia. W centrum nietypowe bezdzietne małżeństwo i klątwa rodzinna.

„Szatański głos” jak sam tytuł wskazuje, to rzecz o pewnym prześladowczym głosie dręczącym głównego bohatera.

„PEWNIE POMYŚLAŁ, ŻE OSZALAŁEM; MOŻE I TAK. ALE JEŚLI SZALEŃSTWO OZNACZA NAJWIĘKSZE ŻYCIOWE SZCZĘŚCIE, TO CÓŻ Z TEGO?” (Vernon Lee „Amour Dure”)

Cztery opowiadania grozy brytyjskiej XIX-wiecznej pisarki Violet Paget piszącej pod pseudonimem Vernon Lee. Nie są to najlepsze ghost – stories, jakie czytałem, ale mają swój urok. Za motyw przewodni można uznać jak sugeruje...