Książka ma w sobie coś niepokojącego.
Sama akcja dynamiczna, momentami można się pogubić w uniwersum stworzonym przez autora nie do końca przedstawionym czytelnikowi precyzyjnie. Zapewne sam autor w swojej głowie ma to jakoś poukładane, jednak czytelnik nie do końca.
Z mojej perspektywy za dużo w tym elementów zahaczających o fantasy, zwłaszcza w tym elemencie skoku do 11 wymiarowej superprzestrzeni sprowokowanym przez pewną sztuczną inteligencję. Czasem za duży rozmach wprowadzający zbyt dużo elementów sprawia wrażenie chaosu. Nic nie wiemy o organizacji tak zwanego życia społecznego w tym uniwersum, wiemy tylko, że funkcjonują tam debrisowcy i piraci ścigani przez jakąś bliżej nieokreśloną siłę. Jakieś władze czegoś? Czego?
Jeśli autor zdecyduje się kontynuować opowieści z pobieżnie nakreślonego uniwersum w tej książce, będzie miał szansę to wszystko, co niedopowiedziane - dookreślić. Tego bym sobie życzył. O ile to się może udać przy takim rozmachu.
Bardzo dużo zapożyczeń z innych projektów fantastycznych, transfaza przypomina mi pomysł z „Gwiezdnych wrót SG-1”. Nie wiem czy to dobrze, czy źle, może w sumie nawet dobrze. 11 wymiarów to pomysł rodem z teorii strun współczesnej fizyki - o ile dobrze pamiętam - ale teoria strun jak dotąd nie przyniosła żadnych efektów w postaci rzeczy policzonych do końca i sprawdzonych. Wątki biblijne mógłby sobie autor darować.

Książka ma w sobie coś niepokojącego.
Sama akcja dynamiczna, momentami można się pogubić w uniwersum stworzonym przez autora nie do końca przedstawionym czytelnikowi precyzyjnie. Zapewne sam autor w swojej głowie ma to jakoś poukładane, jednak czytelnik nie do końca.
Z mojej perspektywy za dużo w tym elementów zahaczających o fantasy, zwłaszcza w tym elemencie skoku do 11...