"Chciałem zmiażdżyć jej skrzydła, a potem złożyć je z powrotem, żeby tylko była ode mnie zależna"

Kochacie ten dreszczyk ekscytacji gdy odnajdujecie nowego autora i macie zatopić pazurki pierwszy raz w jakiejś jego historii? Marzycie aby zanurzyć się w niej tak głęboko, by pokochać ją już od pierwszych stron? Czujecie podekscytowanie, zniecierpliwienie oraz ogromne wyczekiwanie?
Właśnie tego wszystkiego doświadczyłam gdy poznałam Danielle Lori i rozpoczęłam przygodę z "The Sweetest Oblivion". Nigdy nie byłam fanką romansów mafijnych, może dlatego że do tej pory nie natknęłam się na żaden, który by mnie zachwycił. Aż do teraz. Mój boże... Ta kobieta udowodniła że niemożliwe naprawdę NIE ISTNIEJE.

Jako najstarsza córka dona Cosa Nostra, Elena Abelli zawsze znała swój los - wyjść za mąż nie z miłości, lecz w celu zaspokojenia oraz zabezpieczenia interesów swojej rodziny. Jednak sześć miesięcy temu, w chwili słabości, starannie wykreowana postać dobrej dziewczyny, wzorowej córki roztrzaskała się. Elena popełniła błąd, który ma daleko idące konsekwencje.
Teraz to jej młodsza siostra w pewien sposób zajmuje jej miejsce, mając stać się wzorową żoną dla bardzo wpływowego mężczyzny. Elena stara się powrócić w łaski ojca, walcząc jednocześnie z całkowitym roztrzaskaniem skorupy kryjącej jej prawdziwą ognistą i buntowniczą naturę. Odczuwa ulgę iż to nie ona ma stanąć na ślubnym kobiercu i pozwolić się sprzedać. Do czasu gdy nie poznaje swojego przyszłego szwagra....

Nicolas Russo jest bardzo niebezpiecznym człowiekiem. Może i jest najmłodszym donatorem w Nowym Jorku, jednak z całą pewnością należy do grona tych mężczyzn, którzy nie znają pojęcia lęk i nie cofną się przed niczym. W końcu nie każdy człowiek mógłby podołać ciężarowi jaki spoczywa na nazwisku Russo. Jemu jednak się to udaje, a nawet rozkoszuje się tym. Nikt mu się nie przeciwstawi, nikt się nawet nie odważy spróbować, dopóki nie pozna swojej szwagierki Eleny "Słodkiej Abelli".

Co ci bohaterowie ze mną zrobili.... Mistrzostwo świata.
Elena to dziewczyna, która na początku wydawała mi się odrobinę płytka, uległa? Tak to chyba dobre słowo. Było to jednak bardzo złudne i mylne wrażenie, które z każdą czytaną stroną wywoływało we mnie napady śmiechu, bo teraz sama nie wiem jak mogło mi to przyjść do głowy :) Myślę jednak że był to celowy zabieg autorki. Strona po stronie zdzierała ona z Eleny kolejne warstwy ukazując nam pełną gniewu, ognia, namiętności i zadziorności kobietę. Klasa sama w sobie.

Nico, co za facet. Absolutnie uwielbiam go od pierwszego zdania jakie wypowiedział. Sprawił że na mojej skórze pojawiły się ciarki, a to wcale nie zdarza się zbyt często. Kierował się tak mroczną moralnością. Jego stanowcza odmowa życia według czyichś wymagań czy oczekiwań, sprawiała że był tak cudownie nieprzewidywalny, groźny, zaborczy i dominujący, że wyprawiał z moją wyobraźnią naprawdę niegrzecznie pyszne rzeczy :)
Cieszę się że historię poznawałam z obydwu perspektyw. W głowach tych dwojga dzieje się zdecydowanie zbyt dużo, aby można było powierzyć narrację tylko jednej ze stron.

Napięcie seksualne.... Sama nie wiem jak je opisać. Tego chyba nie da się zrobić. Autorka uczyniła z niego coś tak niemożliwie doskonałego że aż brak mi słów. Jest tak impulsywnie, gwałtownie, parno wręcz iż mamy wrażenie że książka pali nas w dłonie. Nawet gdyby przez całą historię nie doszło do pocałunku ( ale oj doszło :) ), gdyby nie było żadnego zbliżenia fizycznego to samo to seksualne napięcie wystarczy aby wprawić czytelnika w prawdziwe wrzenie. A i to określenie jest mało adekwatne. To istna eksplozja, która zagarnie całą wyobraźnię i myśli czytelnika. Nie wiem czy kiedykolwiek zwróci je z powrotem. Raczej wątpię.

Po przeczytaniu tej książki muszę z całą pewnością wykreślić z mojego życia i słownictwa całkowicie i nieodwracalnie słowo NIEMOŻLIWE.
Bo ta kobieta,
tą książką,
udowodniła że niemożliwe po prostu nie istnieje.


Mam nadzieję, że któreś z polskich wydawnictw, a mamy kilka naprawdę świetnych, może Kobiece? zlituje się i zaserwuje naszym czytelnikom polskie wydanie tego majstersztyku.

"Chciałem zmiażdżyć jej skrzydła, a potem złożyć je z powrotem, żeby tylko była ode mnie zależna"

Kochacie ten dreszczyk ekscytacji gdy odnajdujecie nowego autora i macie zatopić pazurki pierwszy raz w jakiejś jego historii? Marzycie aby zanurzyć się w niej tak głęboko, by pokochać ją już od pierwszych stron? Czujecie podekscytowanie, zniecierpliwienie oraz ogromne...