Przyjemne kolory okładki, twarda oprawa, świeżo pachnące 300 stron z okładem i przypisy. Wszystko to co lubię. A w środku historia o tym jak ludzie „widzieli” świat w różnych skalach od swoich początków do dzisiaj. „Widzieli” w cudzysłowie, bo tak naprawdę przed erą samolotów i lotów kosmicznych nikt nie widział kontynentów, oceanów i Ziemi w całości, a mimo to każda mapa była widokiem „z góry”. Niekiedy nawet obejmowała, to czego z kosmosu nie widać, czyli zaświaty. Thomas Reinertsen Berg opowiada o nazwach, skąd się mogły brać, o najstarszych mapach, o potrzebie ogarnięcia przestrzeni coraz dalej i dalej. Opowiada legendy i mity opisujące świat jakim go widzieli starożytni, pisze o pomiarach, podróżnikach, tajemniczych wyspach, pierwszych atlasach, szlakach lądowych i morskich, sposobach pokazywania rzeźby terenu. To niemalże podręcznik geografii, ale zupełnie niepodręcznikowy – czyli nie nudny, ale pełen opowieści i anegdot, przygód i szalonych przedsięwzięć. Nie będę ich opisywał, bo po to jest ta książka. Kończy historię na Google Earth i Google Maps. Ale czy to koniec historii map? Skoro cały świat można odwzorować na serwerach w skali 1:1? Może jednak nie, bo czyż nie czeka nas opisanie innych, nowych światów nie tych pod naszymi stopami, ale tych wysoko nad naszymi głowami.
I mapy! Są w niej oczywiście mapy, bardzo ładnie wydrukowane, choć brakuje mi obszerniejszych opisów w jakiejś dodatkowej tabelce (mapy opisane są w tekście książki).

Przyjemne kolory okładki, twarda oprawa, świeżo pachnące 300 stron z okładem i przypisy. Wszystko to co lubię. A w środku historia o tym jak ludzie „widzieli” świat w różnych skalach od swoich początków do dzisiaj. „Widzieli” w cudzysłowie, bo tak naprawdę przed erą samolotów i lotów kosmicznych nikt nie widział kontynentów, oceanów i Ziemi w całości, a mimo to każda mapa...