Zamiast przepychanek na plaży, czy podróży w góry, gdzie puchną nogi wolałem powrócić sobie do dziwacznej serii o Morfołakach, którzy żyją gdzieś między ludzkim bytowaniem, a poza obrzeżem rzeczywistości. Krótkie epizody często zakończone non-puentą. Z dowcipnym, przewrotnym zakończeniem. Ssufoka w tym onirycznym amalgamacie stoi na straży jako mędrzec tytułowych dziwów - Morfołaków. Dziwne, groteskowe formy igrają z filozoficzną butą, zaświatami, gdzie wiatr oznacza powieszenie szatana, a niechciane dzieci są marionetkami metamorficznych stworzeń z alternatywnego świata. Jednocześnie pokręcone, co nieskrępowane autorską dewizą. Czasem niejasne, zbyt niewyraźne, pełne seksualnych modeli, które nie znają swojego celu istnienia. Odautorska zabawa z moralną inspekcją, z elementami gore, krzyżówką surrealistycznych scen z barwnym opisem brutalnej realności. Trudno wrzucić opowieść do jednego worka, bo część epizodów jest zakończona dowcipnym anty happy endem, a chwilami próbą ingerowania w nasze racjonalne zmysły. Jeszcze raz powtórzę - dziwne, groteskowe, raczej niszowe oraz pozycja dla osób, które tolerują wszelkie dziwactwa w sztuce.

Zamiast przepychanek na plaży, czy podróży w góry, gdzie puchną nogi wolałem powrócić sobie do dziwacznej serii o Morfołakach, którzy żyją gdzieś między ludzkim bytowaniem, a poza obrzeżem rzeczywistości. Krótkie epizody często zakończone non-puentą. Z dowcipnym, przewrotnym zakończeniem. Ssufoka w tym onirycznym amalgamacie stoi na straży jako mędrzec tytułowych dziwów -...