Piąta część norweskiej serii kryminalnej o Williamie Wistwingu nie zaczyna się sielankowo. Już na samy wstępie autor przygotował czytelnikowi makabrę. Na rynku w Larvik w glisty i jesienny poranek naleziono głowę nastolatki o azjatyckich rysach wbitej na pal i pozostawionej na środku rynku. Porachunki mafijne? Działania rasistowskie? Dlaczego tak młoda osoba zgięła w tak makabryczny sposób? Cała Norwegia jest w szoku i domaga się szybkiego złapania mordercy. Sprawa komplikuje się, gdy z głębi rzeki zostają wyłowione kolejne zwłoki. Kto jest mordercą i co ze sprawą ma wspólnego tytułowy „Nocny człowiek”?

Ta część rozgrywa się dwa lata po wydarzeniach z „Jednej jedynej”. William uporał się już z tragicznym wydarzeniem z życia osobistego i ten wątek jest w tej części zepchnięty na dalszy plan, koncentrujemy się tylko na życiu zawodowym komisarza. Horst zaakcentował mocniej postać Line – córki Williama – dziennikarki prowadzącej śledztwo na własną rękę. Możemy obserwować, jak prowadzone jest śledztwo w sprawie zamordowanej Azjatki z dwóch perspektyw – zrównoważonego komisarza i jego córki. Podążając za Williamem krok po kroku widzimy żmudną pracę policji, etap zbierania materiałów, analizowania ich w laboratorium i pracę, która jest metodyczna. Line zaś działa na oślep i dość chaotycznie. Łapie się każdej poszlaki i zasłyszanej informacji w pogoni za dziennikarskim śledztwem. Nie zdaje sobie sprawy z tego, w jak niebezpiecznej sytuacji się znajdzie. Dzięki takiej narracji widzimy tutaj pracę policji oraz dziennikarzy i jak w przypadku „Jednej jedynej” ten obraz pracy jest bardzo wiarygodny.

Książka ma klimat! Zauważyć to można na samym początku, który jest makabryczny, ale z biegiem akcji widzimy spójną i logiczną fabułę. Nie znajdziemy tu akcji pędzącej na oślep oraz bohatera, którego się nie lubi. Akcja, choć rozgrywa się powoli, zaskakuje! W najmniej oczekiwanym momencie pojawia się nowy element, który pcha śledztwo na zupełnie nowe tory. Podobało mi się także włączenie spraw obyczajowych i społecznych. W tej części tematem są cudzoziemcy i nielegalni imigranci. Czy zabójstwo dziewczynki można powiązać z zabójstwem honorowym w niektórych odłamach kultury Arabskiej? Czy to przejaw rasizmu ze strony lokalnej społeczności? I co z morderstwem ma wspólnego sprawa zaginionej walizki? Sprawa jest bardzo ciekawa, brutalna i jak się okazuje, to tylko wstęp do większego przestępstwa. Kluczem do rozwiązania zagadki może okazać się tylko „nocny człowiek”, tylko kto to jest?

Klasyczny klimat ze zgrabną detektywistyczną zagadką. Jeśli lubicie kryminały w starym dobrym stylu, z „normalnym” bohaterem, który przeprowadzi Was przez każdy etap policyjnego śledztwa, to sięgnijcie po „Nocnego człowieka”. Zaskoczy Was niejednokrotnie, a przy okazji zwróci uwagę na bardzo ważny wątek społeczny. Zakończenie jest zwiastunem, że idzie nowe ;)

Piąta część norweskiej serii kryminalnej o Williamie Wistwingu nie zaczyna się sielankowo. Już na samy wstępie autor przygotował czytelnikowi makabrę. Na rynku w Larvik w glisty i jesienny poranek naleziono głowę nastolatki o azjatyckich rysach wbitej na pal i pozostawionej na środku rynku. Porachunki mafijne? Działania rasistowskie? Dlaczego tak młoda osoba zgięła w tak...