Nocny człowiek

No cóż. Nie.
Za dużo makabry, zorganizowana przestępczość też mnie nie interesuje.
Rozumiem, że taka jest praca policjanta i musi się z tym mierzyć, ale ja nie chcę o tym czytać. Więc nie przeczytałam.
Powiem jeszcze jedno: Wielu Czytelników zwraca uwagę na to, że Line jest nadambitna, irytująca i tatuś musi ją na końcu ratować. Ok, rzeczywiście tak jest.
Ciekawi mnie tylko, czy gdyby zamiast córki był syn - dziennikarz, też by był tak postrzegany?

No cóż. Nie.
Za dużo makabry, zorganizowana przestępczość też mnie nie interesuje.
Rozumiem, że taka jest praca policjanta i musi się z tym mierzyć, ale ja nie chcę o tym czytać. Więc nie przeczytałam.
Powiem jeszcze jedno: Wielu Czytelników zwraca uwagę na to, że Line jest nadambitna, irytująca i tatuś musi ją na końcu ratować. Ok, rzeczywiście tak jest.
Ciekawi mnie...

Mieszkam w Norwegii, więc skandynawskie kryminały wciągam jak tabakę😁. Zwłaszcza norweskie.

Wyczytuję z nich nie tylko mroczne historie, ale wyłapuję również smaczki, tradycje i nowinki dotyczące tego kraju. Z przymrużeniem oka można powiedzieć, że ubogacam wiedzę 😉.
Czasem to się nawet przydaje.

Od pierwszych stron książki wita nas mgła i wyłaniająca się z niej głowa młodej kobiety wbitej na pal. Rytualne morderstwo? porachunki? zemsta?
Już zacierałam ręce w oczekiwaniu na to co jeszcze może się wydarzyć.
Miało się dziać, ale... nie działo się nic. Śledztwo niby w pełnym pędzie, ale ten pęd jakby puszczony był na zwolnionej taśmie. Klatka po klatce...nuda.

Emocji nie doświadczyłam żadnych. Oczywiście pod koniec był mały twist i odrobina napięcia, ale samo zakończenie -jakby go nie było.

Nie wiem, być może odbieram tę książkę tak nijako, ponieważ traktuje ona o handlu narkotykami i bronią, a ja nie przepadam za tego typu tematyką. Dlatego też nawet Nesbø czytam wybiórczo. Jak jest "fajne" rasowe morderstwo, a nawet kilka chętnie sięgam, jak w tematyce są kartele narkotykowe i takie tam inne mafie odpuszczam. Sory Jo.

Z Jørnem Horstem będzie podobnie. Opis książki o "najbardziej groteskowym morderstwie" nie ostrzegł mnie przed nijaką fabułą. Doczołgałam się do końca, ale to nie moja bajka.

Ja pewnie jestem jakaś skrzywiona, ale lubię psychologiczne thrillery. Jakieś gierki małżeńskie, albo jak żona męża "pyk", albo mąż żonę, a do tego jak trafi się jakaś poschizowana sąsiadka, albo przyjaciółka z piekła rodem, to ja mogę czytać.

Wiem, wiem... powinnam raczej pochwalić się, że lubię czytać klasykę, bo to bardziej "inteligentnie".
Ale swego czasu klasyki naczytałam się na studiach tyle, że póki co wciąż mam jej po kokardę. Chociaż nie przeczę, że czasem sięgam 😉.

Mieszkam w Norwegii, więc skandynawskie kryminały wciągam jak tabakę😁. Zwłaszcza norweskie.

Wyczytuję z nich nie tylko mroczne historie, ale wyłapuję również smaczki, tradycje i nowinki dotyczące tego kraju. Z przymrużeniem oka można powiedzieć, że ubogacam wiedzę 😉.
Czasem to się nawet przydaje.

Od pierwszych stron książki wita nas mgła i wyłaniająca się z niej głowa...

Kolejna dobra i wciągająca historia z Williamem Wistingiem. Tym razem śledczy poszukują sprawców bestialskiego morderstwa młodej dziewczyny. Początkowo brakuje śladów, jakichkolwiek dowodów, podejrzanych i motywów. Jednak im głębiej policja szuka, tym na światło dzienne wychodzi coraz więcej powiązań, tajemnic i niewygodnych faktów. Ta sprawa staje się skąplikowana i wielowymiarowa. Nieodzowną pomocą wykazała się córka Wistinga, którą jest dziennikarką. Swoim prywatnym śledztwem, świeżym spojrzeniem oraz zawziętością odkryła to, co innym się nie udało tak szybko.
Jest dynamicznie i frapująco. Autor bardzo ekscytująco, lekko i przejrzyście opisał pracę policjantów śledczych. Zresztą cała powieść jest tak napisana- interesująco, emocjonalnie, prosto. Polecam.

Kolejna dobra i wciągająca historia z Williamem Wistingiem. Tym razem śledczy poszukują sprawców bestialskiego morderstwa młodej dziewczyny. Początkowo brakuje śladów, jakichkolwiek dowodów, podejrzanych i motywów. Jednak im głębiej policja szuka, tym na światło dzienne wychodzi coraz więcej powiązań, tajemnic i niewygodnych faktów. Ta sprawa staje się skąplikowana i...

Fabuła ekscytująca, mroczniejsza od innych książek Horsta, ale jak na autora przystało wciąż nad sensacją przeważa opis drobiazgowej pracy śledczej. Natomiast poruszana tematyka, imigracji, wciągania dzieci w działalność przestępczą bardzo przygnębiająca.

Fabuła ekscytująca, mroczniejsza od innych książek Horsta, ale jak na autora przystało wciąż nad sensacją przeważa opis drobiazgowej pracy śledczej. Natomiast poruszana tematyka, imigracji, wciągania dzieci w działalność przestępczą bardzo przygnębiająca.

Strasznie się wymęczyłam czytając ją, mimo że w tle straszny mord, to akcja jakaś taka rozwlekła

Strasznie się wymęczyłam czytając ją, mimo że w tle straszny mord, to akcja jakaś taka rozwlekła

Czytam kolejną książkę tego autora ( nie chronologicznie) i to co mi się nasuwa to (żeby nie powielać komentarzy innych czytelników) :

Ciekawa fabuła - czyta się lekko i szybko czyli książka wciąga, rzeczywiście trudno się od niej oderwać

Autor przepracował nieco życia w policji wiec zna od podszewki schematy postępowania co nadaje książce wiarygodności

Brak irytującej maniery jak np w książkach Max Czornyj - na końcu każdego rozdziału typu „ otworzył drzwi z wyciągniętym pistoletem i …” i koniec rozdziału 😁 …każdego rozdziału 😂

I na koniec dla mnie irytującą postacią jest LINE - córka komisarza, która ma ubarwić i nadać odpowiedni bieg powieści - i tak jest zazwyczaj na początku , a potem schemat goni schemat - zawsze musi włożyć palec między drzwi a futrynę więc czytając końcowe rozdziały ze znudzeniem czytam kiedy ja wreszcie porwą, prawie zabiją a tu nagle odważny Ojciec z kawalerią uwolni ją i wrócą razem w glorii i chwale. A ona cały czas wraca z 🍌 na twarzy …

Czytam kolejną książkę tego autora ( nie chronologicznie) i to co mi się nasuwa to (żeby nie powielać komentarzy innych czytelników) :

Ciekawa fabuła - czyta się lekko i szybko czyli książka wciąga, rzeczywiście trudno się od niej oderwać

Autor przepracował nieco życia w policji wiec zna od podszewki schematy postępowania co nadaje książce wiarygodności

Brak irytującej...

Miałem nie sięgać po piąty tom od razu po czwartym, ale wyszło inaczej i nie wykluczam, że przeczytam kilka kolejnych, a może nawet dokończę całą serię. William Wisting wyrasta na jedną z moich ulubionych postaci literackich.

W każdym przeczytanym do tej pory tomie można przywołać te same stwierdzenia. Książka jest realistyczna, życiowa, śledztwo prowadzone powoli, stopniowo, po nitce do kłębka. To taki znak rozpoznawczy Pana Horsta, czym zyskał sobie moją ogromną sympatię i uznanie.

„Nocny człowiek” jest powieścią trochę odbiegającą od schematów. Przede wszystkim rozdziały nie są tylko o Wistingu. Bardzo dużą, być może nawet kluczową rolę odgrywa jego córka Line i sporo rozdziałów poświęconych jest jej osobie oraz dziennikarskiej robocie. To ciekawa perspektywa. Fabuła jest bardzo rozbudowana, sprawa ma ogromny zasięg, pod tym względem przypomina trzeci tom „Gdy morze cichnie”. Powieść porusza trudne tematy społeczne, które się ze sobą przeplatają, dzięki czemu dostajemy bardzo dobry kryminał. Końcówka dostarcza większych emocji.

Mimo brutalnych zbrodni, bo głowa dziewczyny wbita na pal jest odrażającym czynem, książka nie przeraża, nie jest pełnym emocji thrillerem. Autor nie skupia się na opisach morderstw, a po raz piąty na bardzo dokładnym śledztwie. Zapewne tak będzie do końca, co bardzo mi odpowiada. Pięć naprawdę bardzo solidnych tomów. Może nie robią efektu wow, nie dostarczają gigantycznych emocji, ale swoją prawdziwością i osobą Williama Wistinga tworzą super serię, która już znajduje się wysoko w moim rankingu. Jørn Lier Horst jest wspaniałym odkryciem.

Miałem nie sięgać po piąty tom od razu po czwartym, ale wyszło inaczej i nie wykluczam, że przeczytam kilka kolejnych, a może nawet dokończę całą serię. William Wisting wyrasta na jedną z moich ulubionych postaci literackich.

W każdym przeczytanym do tej pory tomie można przywołać te same stwierdzenia. Książka jest realistyczna, życiowa, śledztwo prowadzone powoli,...

Dobra książka. Zdecydowanie więcej czasu poświęcono na nakreślenie sytuacji uchodźców i rynku narkotykowego niż na rasowy kryminał, ale moim zdaniem nie jest to wada. Czytałam lepsze z tej serii, ale nudniejsze też. Trochę mnie zasmuciła i zmusiła do refleksji, ale najgorsze w tej książce jest chyba to, że duża część z przedstawionych wydarzeń dzieje się gdzieś w świecie na prawdę.

Dobra książka. Zdecydowanie więcej czasu poświęcono na nakreślenie sytuacji uchodźców i rynku narkotykowego niż na rasowy kryminał, ale moim zdaniem nie jest to wada. Czytałam lepsze z tej serii, ale nudniejsze też. Trochę mnie zasmuciła i zmusiła do refleksji, ale najgorsze w tej książce jest chyba to, że duża część z przedstawionych wydarzeń dzieje się gdzieś w świecie...

"Nocny człowiek" nie jest porywającym, trzymającym w napięciu kryminałem jakie przeczytałam tego autora. To jedna z jego słabszych powieści w której najciekawszy jest początek i zakończenie.
Środek jest czasami nudnawy przez niepotrzebne i mało interesujące wstawki o działaniu NATO w Afganistanie gdzie wybrał się Wisting w poszukiwaniu świadka ważnego dla prowadzonego śledztwa...brutalnego zabójstwa młodej dziewczyny pochodzenia azjatyckiego.
Dużo na temat uchodźców, gangów narkotykowych i wykorzystywaniu dzieci w przemyt narkotyków. Autor potrafi pisać o technicznych sprawach dotyczących śledztwa i to trochę urozmaica lekturę. Córka Wistinga Line jak zwykle prowadzi swoje własne dziennikarskie śledztwo i jak zwykle naraża się na niebezpieczeństwo.
No cóż, szału nie ma ale czyta się w miarę szybko chociaż bez emocji.

"Nocny człowiek" nie jest porywającym, trzymającym w napięciu kryminałem jakie przeczytałam tego autora. To jedna z jego słabszych powieści w której najciekawszy jest początek i zakończenie.
Środek jest czasami nudnawy przez niepotrzebne i mało interesujące wstawki o działaniu NATO w Afganistanie gdzie wybrał się Wisting w poszukiwaniu świadka ważnego dla prowadzonego...

Lubię książki Horsta za to, że nie epatują niepotrzebnym okrucieństwem. Mają za to wszystko to co powinien mieć dobry kryminał. Tak więc z czystym sumieniem polecam Nocnego Człowieka wszystkim miłośnikom kryminałów

Lubię książki Horsta za to, że nie epatują niepotrzebnym okrucieństwem. Mają za to wszystko to co powinien mieć dobry kryminał. Tak więc z czystym sumieniem polecam Nocnego Człowieka wszystkim miłośnikom kryminałów