Nocny człowiek

Dobrze się czyta. Jednak dla mnie Harry Hole jest ciekawszy. Można śmiało.

Dobrze się czyta. Jednak dla mnie Harry Hole jest ciekawszy. Można śmiało.

Pokaż mimo to

chyba najlepsza część jak dla mnie.

chyba najlepsza część jak dla mnie.

Pokaż mimo to

Potworna zbrodnia, być może na tle rasowym, śledztwo prowadzone pod ogromną presją, zarówno opinii publicznej, jak i mediów. W takich warunkach pracuje w kolejnej powieści Jørna Liera Horsta komisarz Wisting. To znacznie bardziej mroczna historia, niż przyzwyczaił nas autor, ale muszę przyznać, że czyta się ją świetnie.

Kiedy Vera Kvålsvik, jak niemal każdego ranka idzie do pracy, nie spodziewa się, że z gęstej jak ołów mgły wyłoni się makabryczne znalezisko. Tuż przed nią wyrasta pal, na który wbita została głowa nastoletniej dziewczyny. Komisarz William Wisting zaczyna prowadzić śledztwo, które od początku jest bardzo skomplikowane. Nastolatka ma azjatyckie rysy, podejrzewa zatem, że zbrodnia mogła zostać popełniona jako zabójstwo honorowe, ale możliwe też, że stoją za nią rosnące w siłę ugrupowania nacjonalistyczne.

Policja długo drepcze w miejscu, jest nawet problem z ustaleniem tożsamości ofiary – trudno liczyć na współpracę z bardzo niejednorodnym przecież środowiskiem imigrantów, o faszyzujących nacjonalistach nie ma co nawet wspominać. Do tego wszystkiego, od znalezienia fragmentu zwłok, po piętach depcze komisarzowi prasa, dla której to świetny i bardzo sensacyjny przecież temat. Sprawy nie ułatwia fakt, że jedną z czołowych dziennikarek, zajmujących się zbrodnią jest jego własna córka, Line. Wisting będzie musiał tym razem użyć bardzo nietypowych dla siebie metod, żeby wyjaśnić, co się właściwie stało tego mglistego poranka.

"Kobieta przygryzła dolną wargę. Chłodne, wilgotne powietrze miało słony morski posmak.
Wrona znowu zaskrzeczała. Mgła była gęsta i lepka. Przyklejała się do wszystkiego. Verę Kvålsvik oblał zimny pot. Zrobiła krok do przodu, szukając w torebce kluczy do sklepu. Nagle zatrzymała się, pełna wahania. W głębi szarobiałej mazi majaczyły kontury czegoś, czego wcześniej nie widziała. To coś wyglądało jak popiersie lub pomnik, który w ciągu weekendu ktoś umieścił w jednym z zabudowanych kwietników. Zrozumiała jednak, że to nie może być to. To było coś innego, coś przerażającego.
Wytężając wzrok, ruszyła wolno przed siebie. Nagle poczuła, że serce zamiera jej w piersi. Otworzyła usta i krzyknęła."

dalszy ciąg recenzji znajdziesz tutaj:
http://zabookowane.pl/kryminal/jorn-lier-horst-nocny-czlowiek-recenzja/

Potworna zbrodnia, być może na tle rasowym, śledztwo prowadzone pod ogromną presją, zarówno opinii publicznej, jak i mediów. W takich warunkach pracuje w kolejnej powieści Jørna Liera Horsta komisarz Wisting. To znacznie bardziej mroczna historia, niż przyzwyczaił nas autor, ale muszę przyznać, że czyta się ją świetnie.

Kiedy Vera Kvålsvik, jak niemal każdego ranka idz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Według mnie niezbyt ciekawa historia o Williamie Wistingu. Czytałam już kilka z tej serii i ta podobała mi się najmniej. Jeśli ktoś czyta całą serię to może przeczytać, jeśli nie to myślę, że spokojnie może ją sobie odpuścić.

Według mnie niezbyt ciekawa historia o Williamie Wistingu. Czytałam już kilka z tej serii i ta podobała mi się najmniej. Jeśli ktoś czyta całą serię to może przeczytać, jeśli nie to myślę, że spokojnie może ją sobie odpuścić.

Pokaż mimo to

Horst to śmietanka współczesnego kryminału. Reprezentuje czołówkę twórców ze Skandynawii. Ale dla mnie jest w tej chwili numerem jeden. Jego komisarz Wisting to szalenie skuteczny śledczy, doskonały w technikach operacyjnych w terenie, niezawodny w akcji, opanowany i nieustannie wierzący w sprawiedliwość. A przy tym jakże kulturalny i posługujący się nienagannym językiem, bez grama wulgaryzmów.

W każdej powieści Horsta śledztwo prowadzone jest powoli, ale metodycznie i detalicznie. Zwykle jest dwutorowe, bo niezależnie od ojca w sprawę zawsze zaangażowana jest córka Wistinga - Line- młoda, bystra dziennikarka śledcza. Także i tutaj ma ona swój duży udział w rozwikłaniu sprawy.

Nocny człowiek to opowieść brutalna i gorzka. Mówi o tym,że łatwo dziś zbudować imperium biznesowe na handlu narkotykami przywożonymi z Afganistanu owładniętego chaosem i wojną. Wielu z tych, którzy w Norwegii szukają azylu z powodu wojny i rzekomej biedy to byli talibscy zbrodniarze wojenni. Cyniczni dranie, którzy do przerzutów narkotyków przez granice wykorzystują nastoletnie dzieci - imigrantów z Afganistanu, Iraku czy państw afrykańskich. Gdy nieletni kurier nie wykona rozkazu pozbawiany jest głowy ku przestrodze innych.
I wstępem do akcji jest właśnie taka głowa czternastoletniej Afganki wbita na pal na środku miejskiego rynku w Larviku.

Horst tym razem nie oszczędza Wistinga. Dla dobra śledztwa wysyła go aż do Afganistanu. I znakomicie kreśli tło polityczne i obyczajowe całej sprawy.
Najlepszy tom serii, jaki przeczytałam dotąd.
Emocje na najwyższym poziomie.
Czapki z głów Panie Horst!!

Horst to śmietanka współczesnego kryminału. Reprezentuje czołówkę twórców ze Skandynawii. Ale dla mnie jest w tej chwili numerem jeden. Jego komisarz Wisting to szalenie skuteczny śledczy, doskonały w technikach operacyjnych w terenie, niezawodny w akcji, opanowany i nieustannie wierzący w sprawiedliwość. A przy tym jakże kulturalny i posługujący się nienagannym językiem, bez g...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W tym roku jestem chyba bardziej wymagająca względem lektur. Uważam, że "Nocny człowiek" to dobra powieść. Świetnie się ją czytało (jak zawsze u Horsta). Fabuła ciekawa. Śledztwo wielokrotnie zmieniało kierunek ukazując różne aspekty społeczne i kryminalne. Ale jakoś "szału nie było". Podczas czytania byłam zachwycona, ale minęły dwa dni i już wielkie emocje opadły i uważam, że "dobry" to sprawiedliwa ocena. Oczywiście jest to Horst i jego seria o komisarzu Wistingu więc wszystkim ją polecam bo to mój ulubiony autor kryminałów i mój ulubiony bohater!

W tym roku jestem chyba bardziej wymagająca względem lektur. Uważam, że "Nocny człowiek" to dobra powieść. Świetnie się ją czytało (jak zawsze u Horsta). Fabuła ciekawa. Śledztwo wielokrotnie zmieniało kierunek ukazując różne aspekty społeczne i kryminalne. Ale jakoś "szału nie było". Podczas czytania byłam zachwycona, ale minęły dwa dni i już wielkie emocje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szału nie ma, choć nie jest to zła powieść. Nigdy nie dałam się porwać tak do końca pisarstwu Horsta, choć są to całkiem przyzwoite książki i jak wpadną mi w ręce to czytam (choć swoich pieniędzy na nie nie wydaję). Na plus krótkie rozdziały i szybkie tempo akcji oraz dość sympatyczny bohater. Na minus tematyka narkotykowa, której nie lubię. Nie zaszkodzi przeczytać, ale nie jest to na pewno lektura obowiązkowa.

Szału nie ma, choć nie jest to zła powieść. Nigdy nie dałam się porwać tak do końca pisarstwu Horsta, choć są to całkiem przyzwoite książki i jak wpadną mi w ręce to czytam (choć swoich pieniędzy na nie nie wydaję). Na plus krótkie rozdziały i szybkie tempo akcji oraz dość sympatyczny bohater. Na minus tematyka narkotykowa, której nie lubię. Nie zaszkodzi przeczytać, ale nie je...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna moja przygoda z Horstem. Została mi do przeczytania jeszcze tylko jego najnowsza powieść. W Nocnym człowieku znajdziemy, jak zwykle, misternie uknutą intrygę, wieloplaszczyznową pracę policji, konkretnie prowadzone śledztwo, Line z jej dziennikarski wątkiem. Tajemnica ciekawa, ale czuję niedosyt. A z tego powodu rozczarowanie. Spore. Ja nie chcę takiego zakończenia. Za mało!

Kolejna moja przygoda z Horstem. Została mi do przeczytania jeszcze tylko jego najnowsza powieść. W Nocnym człowieku znajdziemy, jak zwykle, misternie uknutą intrygę, wieloplaszczyznową pracę policji, konkretnie prowadzone śledztwo, Line z jej dziennikarski wątkiem. Tajemnica ciekawa, ale czuję niedosyt. A z tego powodu rozczarowanie. Spore. Ja nie chcę takiego zakończenia. Za ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jørn Lier Horst to jeden z moich ulubionych skandynawskich pisarzy, więc ta recenzja może nie być w pełni obiektywna. Zacznę od tego, że odpowiada mi się sposób w jaki autor ukazuje zarówno prace policji jak i życie norweskiego społeczeństwa i współpracę organów ścigania z prasą. Opisywane dość drobiazgowo śledztwa toczą się w miarę spokojnie ale efektywnie.

Ta książka, w mojej ocenie, jest trochę mniej udana niż te części cyklu które wcześniej ukazały się na naszym rynku. Mimo to czyta się ją przyjemnie. Autor, przez pryzmat śledztwa dotyczącego znalezionej zamordowanej nastoletniej imigrantki, porusza „modne” obecnie i medialne tematy handlu narkotykami, wykorzystywania nieletnich przez grupy przestępcze oraz nielegalnej imigracji i związanych z nią obaw europejskich społeczeństw.

Na koniec pozwolę sobie na drobne uszczypliwości wobec polskich wydawców. Ten cykl to kolejny przykład interesującej i odkrywczej ich polityki: jak nie dzielą tomów na części i sprzedają każdą taką część w cenie całego tomu, to wydają cykl w losowej kolejności lub, jak w tym wypadku, od końca.

Jørn Lier Horst to jeden z moich ulubionych skandynawskich pisarzy, więc ta recenzja może nie być w pełni obiektywna. Zacznę od tego, że odpowiada mi się sposób w jaki autor ukazuje zarówno prace policji jak i życie norweskiego społeczeństwa i współpracę organów ścigania z prasą. Opisywane dość drobiazgowo śledztwa toczą się w miarę spokojnie ale efektywnie.

Ta książka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mocny początek i równie mocne zakończenie to zbyt mało.

Niestety środek rozwlekły i nudnawy. Osobne śledztwo Line wprowadza niepotrzebny bałagan. To jedna ze słabszych części tej serii.

Szkoda...

Mocny początek i równie mocne zakończenie to zbyt mało.

Niestety środek rozwlekły i nudnawy. Osobne śledztwo Line wprowadza niepotrzebny bałagan. To jedna ze słabszych części tej serii.

Szkoda...

Pokaż mimo to