Maestro na turbodoładowaniu. Kilka kosmetycznych zmian sprawiło, że – zawsze utrzymana w zawrotnym tempie – proza Michaela Connelly’ego nabrała jeszcze większej dynamiki. Ale siła „Punktów zbieżnych” polega nie tylko na niej. To jedna z najlepszych powieści w dorobku amerykańskiego mistrza prozy kryminalnej/policyjnej.
Przede wszystkim 18. powieść o Harry’m Boshu nie jest powieścią policyjną. Connelly postanowił dokonać zwrotu w życiu i karierze swojego najsłynniejszego bohatera. Dał mu nową robotę, a sobie szansę na sprawdzenie się po latach (ćwiczył to m.in. w słynnym „Poecie”, gdzie śledczym był dziennikarz) w literaturze detektywistycznej. Bosh jest znowu „samotnym kojotem”, mającym przeciwko sobie złych i całą machinę sprawiedliwości. To odświeżenie fabularne wzmocnił jeszcze odświeżeniem formalnym. Po raz pierwszy historia śledztwa Bosha prowadzona jest dwutorowo. Zmianę widać już w pierwszych zdaniach „Punktów….”. Zmianę na lepsze, bo pojawia się kolejne źródło napięcia – zagadka, czy źli dopadną Bosha albo jego bliskich. Jednak podstawowym pytaniem podczas lektury nowej powieści Connelly’ego pozostaje: o co tu właściwie chodzi? Bo choć od początku znamy osoby dramatu, powód, dla którego wykonywały i wykonują takie a nie inne ruchy pozostaje tajemnicą. Jej rozwiązywanie jest nie mniej ekscytujące od oczekiwania na uderzenie w bohatera/bohaterów.
Jedno się u Connelly’ego nie zmienia. Jego język pozostaje wciąż bardzo oszczędny, lapidarny. Pisarzowi wystarczy prosty, pozbawiony niepotrzebnych przymiotników opis bohaterów, czynności, które wykonują i scenerii w której rozgrywa się dramat. To pozbawiony taniej poetyczności, język teatralnych/filmowych didaskaliów – pracujący z naszą wyobraźnią a nie zastępujący ją.
Connelly odświeżył formułę swojej i nadal swojemu bohaterowi nowego impetu. Dzięki temu po 25 latach od chwili debiutu Harry Bosh ma – obok zmarszczek, siwizny, wybierającej się na studia córki i tego całego nieco znużonego twardzielstwa – energię oraz wdzięk młodzieniaszka.
Super. Po prostu.

Maestro na turbodoładowaniu. Kilka kosmetycznych zmian sprawiło, że – zawsze utrzymana w zawrotnym tempie – proza Michaela Connelly’ego nabrała jeszcze większej dynamiki. Ale siła „Punktów zbieżnych” polega nie tylko na niej. To jedna z najlepszych powieści w dorobku amerykańskiego mistrza prozy kryminalnej/policyjnej.
Przede wszystkim 18. powieść o Harry’m Boshu nie jest...