Nowy Jork w stanie Kolorado. 150 mieszkańców, 198 rond. Brak turystyki. Brak Internetu. Brak wrażeń.

Agatha Crispies (jak Agatha Christie), czarnoskóra porucznik policji ze słabością do pączków i literatury, trafiła tutaj za karę. Marzy o powrocie do rodzinnego Nowego Jorku, w którym grasują dilerzy koki i ambitny policjant ma szansę się wykazać. Póki co, radzi sobie jak może: zajada frustrację pączkami i prowadzi najmniejszy na świecie klub czytelniczy, próbując zaszczepić miłość do literatury sprzątaczce. Gdy w okolicy zacznie dochodzić do morderstw, Agata posunie się do wszystkiego, by przejąć sprawę, która może uchronić ją przed kolejnym latem bez Facebooka. Jej oryginalne metody śledcze wstrząsną każdym fanem kryminałów.

Główna bohaterka – i zarazem narratorka powieści – wywiera piorunujące wrażenie. Uderza nas jej bezkrytyczny samozachwyt i niczym nieuzasadnione (pączki!) przekonanie o własnej atrakcyjności, które staje się źródłem komizmu, zwłaszcza w scenach ze stereotypowym drwalem, bogiem piły łańcuchowej, żywcem przeniesionym ze strony kalendarza (Jacob Delafon – „jak trzysta dwadzieścia milionów muszli klozetowych w tym kraju”).

Gdy Agatha trafia na pierwsze miejsce zbrodni, szybko orientujemy się, że nie ma pojęcia o tej robocie, a jej umiejętności są odwrotnie proporcjonalne do tupetu i pewności siebie. Zauważają to również szeryf McDonald (jak hamburgery) i lekarz sądowy Scholl (jak sandały na odciski). Metoda Crispies przypomina burzę mózgów pacjentów szpitala psychiatrycznego.
(...)
W najnowszej powieści Romain Puertolas, autor „Niech od-żyje Cesarz!” i „Niezwykłej podróży fakira, który utknął w szafie Ikea”, w charakterystyczny dla siebie lekki i dowcipny sposób wyśmiewa absurdy współczesnego świata. W krzywym zwierciadle ukazuje dyskryminację Afroamerykanów (spotkanie Agathy z Ku Klux Klanem), pozycję kobiet we współczesnym świecie, uzależnienie od mediów społecznościowych i seriali. Również i tym razem nie zapomina o holenderskim koncernie, który swego czasu zażądał usunięcia z okładki jego powieści nie tylko swojego logo, ale też kolorów żółtego i niebieskiego.

„Całe lato bez Facebooka” to lekka, dowcipna komedia detektywistyczna z zaskakującym zakończeniem i nienachalnym przesłaniem. Przewrotna, Wolterowska proza z lekką domieszką absurdu i z licznymi odniesieniami do popkultury spodoba się każdemu, kto szuka lektury niesztampowej.

Recenzja opublikowana na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2018/09/09/cale-lato-bez-facebooka/

Nowy Jork w stanie Kolorado. 150 mieszkańców, 198 rond. Brak turystyki. Brak Internetu. Brak wrażeń.

Agatha Crispies (jak Agatha Christie), czarnoskóra porucznik policji ze słabością do pączków i literatury, trafiła tutaj za karę. Marzy o powrocie do rodzinnego Nowego Jorku, w którym grasują dilerzy koki i ambitny policjant ma szansę się wykazać. Póki co, radzi sobie jak...