Gdy tylko ukazała się zapowiedź „Dziewczyn z Wołynia”, wiedziałam, że muszę tę książkę kupić i przeczytać. Kiedy trafiła w moje ręce, zaczęłam się trochę obawiać, czy nie przygniecie mnie ciężar tych autentycznych opowieści. Wcześniej czytałam „Nienawiść” Stanisława Srokowskiego – opowiadania, na podstawie których Wojciech Smarzowski nakręcił „Wołyń” i muszę przyznać, że nie było to łatwe doświadczenie. W końcu jednak przełamałam lęk i sięgnęłam po najnowszą książkę Anny Herbich.

Wstrząsająca, wspaniała, mocna, emocjonująca, dojmująco smutna, przerażająca, potrzebna, ważna – takie określenia przychodzą mi na myśl po lekturze.

Na koniec chciałabym przytoczyć kilka cytatów wartych uwagi:
„Kiedy wracam dziś do tamtych strasznych dni, przede wszystkim przypomina mi się strach. Wszechobecny, paraliżujący, ściskający za gardło. Zalegający w trzewiach niczym kamień. Niepozwalający spać, jeść, myśleć. Żyć.” (Józefa)
„Żadne słowa, żadne czyny nie zwrócą nam bliskich. Zadane nam straty są nieodwracalne. Nie oznacza to jednak, że mamy milczeć na temat naszej życiowej tragedii. Często słyszę, że Wołyniacy dyszą żądzą zemsty i rozsiewają nienawiść między narodami. Ale nam nie chodzi o zemstę. Nam chodzi o prawdę.” (Zofia)
„Czy wierzę w pojednanie polsko-ukraińskie? Na pewno nie da się go zbudować na kłamstwie. Na fałszowaniu historii. To się jeszcze żadnemu państwu i żadnemu narodowi nie udało. Najpierw trzeba powiedzieć prawdę. Całą prawdę.” (Janina)

Zachęcam do lektury, bo naprawdę warto.

Gdy tylko ukazała się zapowiedź „Dziewczyn z Wołynia”, wiedziałam, że muszę tę książkę kupić i przeczytać. Kiedy trafiła w moje ręce, zaczęłam się trochę obawiać, czy nie przygniecie mnie ciężar tych autentycznych opowieści. Wcześniej czytałam „Nienawiść” Stanisława Srokowskiego – opowiadania, na podstawie których Wojciech Smarzowski nakręcił „Wołyń” i muszę przyznać, że...