Książka lepsza od ,,Północy". Najlepiej pamiętam śmierć Pierzastego Ogona i strasznie jest mi jej szkoda. Sam wątek o Plemieniu Płynącej Wody jest bardzo fajny i ciekawy.

Książka lepsza od ,,Północy". Najlepiej pamiętam śmierć Pierzastego Ogona i strasznie jest mi jej szkoda. Sam wątek o Plemieniu Płynącej Wody jest bardzo fajny i ciekawy.

Kocham 2 tom! Po prostu jest 1000 razy lepszy od „Północy”

Kocham 2 tom! Po prostu jest 1000 razy lepszy od „Północy”

Świetna książka!

Świetna książka!

Zakończenie świetne ale także smutne. Kochałam Pierzasty Ogon!

Zakończenie świetne ale także smutne. Kochałam Pierzasty Ogon!

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Wschód Księżyca to historia powrotu naszej szóstki wysłanników do ich klanów. Mimo że można się było spodziewać, że to już koniec ich przygody, to na drodze czeka ich jeszcze wiele niebezpieczeństw. Napotykają Plemię Płynącej Wody, które ma własną przepowiednie do spełnienia. Bardzo ciekawe były też rozdziały poświęcone sytuacji w lesie, prowadzone przez Liściastą Łapę. Klany mają coraz więcej kłopotów... Opuściło nas w tej książce także bardzo dużo kotów.
Książka jedna z ciekawszych. Szczególnie spodobał mi się wątek Ostrego Kła. Cieszę się również, że w tym tomie mieliśmy rozdziały prowadzone przez Burzowe Futro. Była to ciekawa perspektywa.

Wschód Księżyca to historia powrotu naszej szóstki wysłanników do ich klanów. Mimo że można się było spodziewać, że to już koniec ich przygody, to na drodze czeka ich jeszcze wiele niebezpieczeństw. Napotykają Plemię Płynącej Wody, które ma własną przepowiednie do spełnienia. Bardzo ciekawe były też rozdziały poświęcone sytuacji w lesie, prowadzone przez Liściastą Łapę....

Kiedy myślę sobie, że Wojownicy już mnie nie zaskoczą, to uwaga... oni to robią. I to z tak ogromnym przytupem i z tak niespodziewanej strony, że leżę na deskach i nie potrafię się totalnie pozbierać.
Zaskoczyła mnie ta część. Erin Hunter rozbudowała ten świat diametralnie, Uświadomiła nam, że poza lasem oraz poza klanami istnieje jeszcze mnóstwo innego, nieodkrytego świata. Bawiłam się miodnie, choć tom ten ściska mocno za serce, nie puszcza i czasem wręcz boli. Ta część kończy się tak, że nie można na tym skończyć. Trzeba iść dalej.
Niesamowicie cieszę się z powrotu do Wojaków i zawsze będę ogromnie polecać.

Kiedy myślę sobie, że Wojownicy już mnie nie zaskoczą, to uwaga... oni to robią. I to z tak ogromnym przytupem i z tak niespodziewanej strony, że leżę na deskach i nie potrafię się totalnie pozbierać.
Zaskoczyła mnie ta część. Erin Hunter rozbudowała ten świat diametralnie, Uświadomiła nam, że poza lasem oraz poza klanami istnieje jeszcze mnóstwo innego, nieodkrytego...

Drugi tom ,, Nowej Przepowiedni " pełen niebezpiecznych przygód. Jedna książka a toczą się dwie akcje, jedna w obozie Klanu Pioruna a druga w podróży szóstki kotów z różnych klanów. Jeszcze ciekawsza, pełna napięcia i zaskoczenia część ,, Wschód Księżyc."

Drugi tom ,, Nowej Przepowiedni " pełen niebezpiecznych przygód. Jedna książka a toczą się dwie akcje, jedna w obozie Klanu Pioruna a druga w podróży szóstki kotów z różnych klanów. Jeszcze ciekawsza, pełna napięcia i zaskoczenia część ,, Wschód Księżyc."

Pierwszy raz daję książce z tego cyklu tylko pięć gwiazdek. To, co się działo w tym tomie, znacznie przekroczyło moją niewielką odporność psychiczną na kocie nieszczęścia. Waham się, czy czytać dalej. Dam szansę jeszcze jednemu tomowi, ale jeśli przy nim też będę się tak męczyła, następne chyba sobie odpuszczę, albo przynajmniej zrobię sobie przerwę. Zaczęłam czytać "Wojowników", żeby odpocząć od pełnego okrucieństwa cyklu "Pieśń lodu i ognia", ale okazało się, że wpadłam z deszczu pod rynnę. Jeszcze skończy się na tym, że będę odpoczywać przy "Tańcu ze smokami" od mrożących krew w żyłach perypetii kotów.

Pierwszy raz daję książce z tego cyklu tylko pięć gwiazdek. To, co się działo w tym tomie, znacznie przekroczyło moją niewielką odporność psychiczną na kocie nieszczęścia. Waham się, czy czytać dalej. Dam szansę jeszcze jednemu tomowi, ale jeśli przy nim też będę się tak męczyła, następne chyba sobie odpuszczę, albo przynajmniej zrobię sobie przerwę. Zaczęłam czytać...

Porywająca, wzruszająca, ciężko ją odłożyć. Akcja toczy się dwutorowo. Jednocześnie śledzimy losy Jeżynowego Pazura i jego ekipy oraz tego, co dzieje się w Klanach. A dzieje się bardzo dużo. Przywiązujemy się do bohaterów, obserwujemy ich przemiany, motywacje do działania. Wydarzenia nabierają ogromnego rozpędu i kończą tom w takim momencie, że ben kontynuacji ciężko się obejść.

Porywająca, wzruszająca, ciężko ją odłożyć. Akcja toczy się dwutorowo. Jednocześnie śledzimy losy Jeżynowego Pazura i jego ekipy oraz tego, co dzieje się w Klanach. A dzieje się bardzo dużo. Przywiązujemy się do bohaterów, obserwujemy ich przemiany, motywacje do działania. Wydarzenia nabierają ogromnego rozpędu i kończą tom w takim momencie, że ben kontynuacji ciężko się...