Kierowana sentymentem do felietonów Nosowskiej w "Filipince" sięgnęłam po tą książkę. Odnoszę jednak wrażenie, że ja się zmieniłam a Katarzyna już nie tak bardzo.
Jakbym czytała opowieść osoby kręcącej się w kółko. Gardzę terapią, świetnie daję sobie radę. Jednak nie potrafię powstrzymać swojego apetytu, ale już tak mam, lubię leżeć jak mnie obdarowują jedzeniem.
Do tego ten ogromny problem, gdy kobiety stanowią zagrożenie w odebraniu partnera. Przyrównanie, co niektórych do "suk co d....". Doprawdy...
Widoczny konflikt z rodzicami gdzie brak empatii dla porzuconej matki i lekka doza podziwu dla autorytarnego ojca.
Ostatecznie autorka wybiera sobie co pasuje. Pasuje jej nie angażować się, brać życie jakim jest. Wyśmiewać się z chudzielców lub zaangażowanych, przytaczając ich skrajne karykatury. A jakby się ktoś czepił, to przecież tylko takie żarty.
Wszystko to brzmi niczym zbiór złotych myśli wyłuskanych z pop-psychologicznych poradników. Do tego ta pseudo-szczerość. Ja doprawdy nie mam wrażenia, że poznałam jaką Katarzyna jest osobą. Czuję jedynie, że do wysokiego stopnia opanowała ona umiejętność kreowania swojego wizerunku.
Najgorsze w tym wszystkim jest, że czasem miałam wrażenie jakbym słuchała rad Cioci Kloci, która co prawda drwi z mądrali niepostrzeżenie sama się w nią przeistaczając.

Kierowana sentymentem do felietonów Nosowskiej w "Filipince" sięgnęłam po tą książkę. Odnoszę jednak wrażenie, że ja się zmieniłam a Katarzyna już nie tak bardzo.
Jakbym czytała opowieść osoby kręcącej się w kółko. Gardzę terapią, świetnie daję sobie radę. Jednak nie potrafię powstrzymać swojego apetytu, ale już tak mam, lubię leżeć jak mnie obdarowują jedzeniem.
Do tego...