Jeszcze nigdy nie pisałam recenzji tomiku wierszy, ale przecież zawsze jest czas na ten pierwszy raz. Przyznam też szczerze, że dawno nie czytałam wierszy, które zrobiłyby na mnie tak piorunujące wrażenie, jak te, które znalazłam w tym tomiku. Atticus trafił nimi wprost do mojego serca i choć przeczytałam je już kilka dni temu, to często wracam do nich myślami. Kilkanaście z nich zapisałam sobie na kartce i na pewno je gdzieś wykorzystam. Mogłabym nawet napisać, że autor obdarł mnie z emocji oraz odsłonił moją duszę i serce, bo naprawdę te wiersze są tak piękne, tak prawdziwe, że niejednokrotnie czułam się tak, jakby autor znał mnie na wlot i pisał właśnie o mnie. To przedziwne, ale i zaraz cudowne uczucie i jestem przekonana, że i Wy podczas czytania tych krótkich, ale jakże pięknych wierszy, poczujecie to samo co ja. Tomik zawiera wiersze białe, czyli takie, które zawsze najbardziej do mnie przemawiały i choć ostatnio nie mam czasu, by czytywać poezję, to dla Atticusa zrobiłabym jeszcze niejeden wyjątek. Autor pisze sercem i przelewa uczucia na papier, czuć to naprawdę w każdym słowie, które zostało przelane na papier. Wszystkie jego utwory są o czymś ważnym, prawdziwym i tylko od nas zależy, jak zostaną zinterpretowane i co w nich znajdziemy, bo jestem przekonana, że każdy czytelnik spojrzy na nie innym okiem i sercem.

Tomik podzielony jest na trzy części i by troszkę przybliżyć Wam każdą z części, wkleję Wam przykładowe wiersze, byście mogli zobaczyć, o czym tak naprawdę piszę cały czas.

Część pierwsza
MOJA MIŁOŚĆ

„Miłość
to nurkowanie głową w dół
w cudzy chaos
i odkrywanie,
że ma to sens.”

Część druga
DZIEWCZYNA

„Mieszkała we mnie
jak pierwsze kilka dni
lata:
ciepła
i nowa
i
nieskończenie
możliwa."

Część trzecia
DZIKIE SERCE

"Nasze wiersze
były liścikami,
które zostawialiśmy
naszym
zdezorientowanym
młodszym
wcieleniom.”

Prawda, że są piękne? Mam nadzieję, że tak uważacie i sięgniecie po ten tomik, by zachwycić się nimi tak jak ja. To piękna, emocjonująca i magiczna poezja, która wciąga swoim pięknem i zarazem prostotą. Każdy wiersz ma sobie głębię, niejeden wzrusza i chwyta za serce. Ja pokochałam twórczość autora i mam nadzieję, że jeszcze nie raz będę miała okazję czytać jego wiersze. Nadmienię także, że książka jest obłędnie wydana, już sama okładka zachwyca, a środek jest jeszcze dużo lepszy. Piękne wiersze, piękne zdjęcia. Nic więcej do szczęścia nie jest mi potrzebne. Uważam, że nie trzeba kochać poezji, by zatracić się w tych pięknych wierszach.

Polecam i mam nadzieję, że tak jak i ja znajdziecie w środku wiersze, które w stu procentach wyrażają Waszą osobę.

Jeszcze nigdy nie pisałam recenzji tomiku wierszy, ale przecież zawsze jest czas na ten pierwszy raz. Przyznam też szczerze, że dawno nie czytałam wierszy, które zrobiłyby na mnie tak piorunujące wrażenie, jak te, które znalazłam w tym tomiku. Atticus trafił nimi wprost do mojego serca i choć przeczytałam je już kilka dni temu, to często wracam do nich myślami. Kilkanaście...