Niełatwo zmierzyć się z codziennością, będąc gdzieś ponad wszystko. Marząc, czasem widząc i czując więcej niż się chce. Jest tu sporo niepokoju, dramatu czy ukrytych pragnień, wręcz spowiedź.
Cytat: „Oglądam gwiazdy sufitowe i pełnię w ciągu dnia” wiele tłumaczy.
Polecam każdemu.

Niełatwo zmierzyć się z codziennością, będąc gdzieś ponad wszystko. Marząc, czasem widząc i czując więcej niż się chce. Jest tu sporo niepokoju, dramatu czy ukrytych pragnień, wręcz spowiedź.
Cytat: „Oglądam gwiazdy sufitowe i pełnię w ciągu dnia” wiele tłumaczy.
Polecam każdemu.

"Błękit i Burgund" stanowi dla mnie kontynuację kwintesencji zawartej w "Gdyby coś kiedyś", tym samym poszerza ją, ale zarazem ustawia odbiorce w miejscach do tej pory mu obcych, skąd widok na tę samą poetycką Idyllę jest już zupełnie inny. Burgund kojarzy się z melancholią, apatią, jakąś refleksją, nawet smutkiem i właśnie on pojawia się w przedmiotowych wierszach przenikając się z dającym wytchnienie błękitem. Nikt w końcu nie powiedział, że ludzka Arkadia musi być pozbawiona cienia, odrobiny smutku czy nawet kropli łzy. Z wierszy wynika, że autorka jest kobietą z niebywałą klasą- delikatną i subtelną ale również niezwykle silną i waleczną. Taka mieszanka gwarantuje dozę dobrej poezji. Bardzo polecam.

"Błękit i Burgund" stanowi dla mnie kontynuację kwintesencji zawartej w "Gdyby coś kiedyś", tym samym poszerza ją, ale zarazem ustawia odbiorce w miejscach do tej pory mu obcych, skąd widok na tę samą poetycką Idyllę jest już zupełnie inny. Burgund kojarzy się z melancholią, apatią, jakąś refleksją, nawet smutkiem i właśnie on pojawia się w przedmiotowych wierszach...

Przeczytanie tej książki było dla mnie czystą przyjemnością. Autorka pisze z punktu widzenia „zwykłego” człowieka, przez co łatwo zrozumieć co miała na myśli. Naprawdę świetna robota.

Przeczytanie tej książki było dla mnie czystą przyjemnością. Autorka pisze z punktu widzenia „zwykłego” człowieka, przez co łatwo zrozumieć co miała na myśli. Naprawdę świetna robota.