Kameralna, intymna opowieść o... no właśnie, o czym? Bo tego, co dzieje się w emocjach głównego bohatera nie potrafię nazwać miłością. Ani tego, co łączy go z wyidealizowaną przyjaciółką z dzieciństwa i czasów dorastania. Dla mnie to raczej wynikająca z niespełnienia obsesja, która, jak się okazuje, rządzi życiem Hajime. To jej podporządkowuje ostatecznie swoje życie, wybory, to dla niej jedną decyzją może przekreślić wszystko, czym żyje i skrzywdzić wszystkich, którzy go kochają.

Wydaje się, że bohater jest osobą bardzo niedojrzałą, jednocześnie jest jednak wobec siebie niezwykle szczery, nie oszukuje się, doskonale zdaje sobie sprawę z własnych emocji, krytycznie podchodzi do podjętych decyzji. A jednocześnie nie potrafi wybrać inaczej. To człowiek w pewnym sensie wewnętrznie uwikłany. Postać interesująca, wyraziście zarysowana, pełna rozterek i prawdziwa. Niezły portret mężczyzny na różnych etapach życia.

Ciekawa jest również tajemnicza postać Shimamoto, dziewczyny poznanej przez Hajime jeszcze w dzieciństwie. Niewiele o niej wiemy, jej uczucia, motywy, nawet życie codzienne, tak jak dla głównego bohatera, pozostają dla nas zagadką. Potęguje to poczucie swoistego zagubienia, które towarzyszy Hajime i pozwala czytelnikowi spojrzeć na sytuację oczyma bohatera, niejako "wejść w jego skórę", czemu sprzyja dodatkowo pierwszoosobowa narracja.

Niewielka objętościowo powieść napisana jest prostym, oszczędnym stylem, kojarzy mi się z japońskim drzeworytem albo sztuką kaligrafii. Jednocześnie pomimo umiejscowienia akcji w Japonii, opowieść Murakamiego jest w swojej wymowie bardzo uniwersalna, czytelna niezależnie od kręgu kulturowego.

Otwarte zakończenie pozostawia pole wyobraźni czytelnika. Interpretacji jest wiele, każdy może dopisać je sobie sam.

"Na południe od granicy, na zachód od słońca" to moje pierwsze spotkanie z prozą Murakamiego, na pewno jednak nie jest to spotkanie ostatnie.

Kameralna, intymna opowieść o... no właśnie, o czym? Bo tego, co dzieje się w emocjach głównego bohatera nie potrafię nazwać miłością. Ani tego, co łączy go z wyidealizowaną przyjaciółką z dzieciństwa i czasów dorastania. Dla mnie to raczej wynikająca z niespełnienia obsesja, która, jak się okazuje, rządzi życiem Hajime. To jej podporządkowuje ostatecznie swoje życie,...