O gustach się nie dyskutuje, mnie jednak bardzo dziwi wysoka ocena książki „Jestem żoną szejka”. Według opisu jest to: poruszająca opowieść Polki, która poślubiła jednego z najbogatszych szejków. No cóż, Arabek mi szkoda, bo one nie mają wyjścia, są wpisane w kulturę islamu i jakoś w niej muszą żyć, ale kobiety wychowane w innych kulturach, które dobrowolnie pakują się w to szambo, a potem z płaczem opisują, jakie to one są nieszczęśliwe, raczej nie wzbudzają wielkiego współczucia, może brak mi empatii, trudno. Opisy na obwolucie sugerują, że Laila Shukri w Jestem żoną szejka pisze o sobie, ale mnie nie przekonuje ta historia. Czuję tu potężne przekłamanie, przemieszane ze słodzeniem miodu (chwilami od tej słodyczy bolały mnie zęby). Bohaterka wygląda mi na idiotkę, jak taka dziewczyna skończyła studia to ja się mocno zastanawiam. Dialogi z jej udziałem to formy grzecznościowe, parę pytań typu: po co? lub dlaczego?, kilka powtórzeń oraz powitania i pożegnania. Książkę ratowałaby może tematyka zwyczajów spotykanych w krajach arabskich czy opisane losy ludzi tam wykorzystywanych czy krzywdzonych, gdyby to zostało jakoś uporządkowane, a tak mamy groch z kapustą. Książka nie ma żadnego planu, o czym autorka pomyślała, to zaraz zamieściła w swojej książce. O autoreklamie pisarskiej nie wspomnę. Jednym słowem słaba powieść, słałby język i mało ciekawa bohaterka.

Na koniec taka mała uwaga: autorka broni poglądu, że te wszystkie żony szejków naprawdę zakochiwały się w swoich mężach- i oczywiście najbardziej liczyło się wnętrze tych panów. Ciekawa jestem tylko, dlaczego wszystkie te piękne wnętrza były przystojnymi, w sile wieku, bogatymi facetami, a pomijając urodę, żadne piękne wnętrze nie było ubogie. No i jak te kobiety poznawały te wewnętrzne zalety, skoro na przykładzie naszej bohaterki, nie rozmawiały o istotnych sprawach przed ślubem tylko się trzymali za ręce. Potem wielki szok, bo pan szejk zmusza żonę do takiego a nie innego życia.

O gustach się nie dyskutuje, mnie jednak bardzo dziwi wysoka ocena książki „Jestem żoną szejka”. Według opisu jest to: poruszająca opowieść Polki, która poślubiła jednego z najbogatszych szejków. No cóż, Arabek mi szkoda, bo one nie mają wyjścia, są wpisane w kulturę islamu i jakoś w niej muszą żyć, ale kobiety wychowane w innych kulturach, które dobrowolnie pakują się w to...