Teoretycznie tu jest jakaś obyczajowa linia fabularna, ale w rzeczywistości karyny-uzdrowicielki porywają ludzi, a od oglądania "Friday Night Lights" człowiekowi zmienia się osobowość, więc nie wiem, jak to oceniać. Wiem za to, że piszczę ze śmiechu, a Tim to najlepsza postać. <3

Teoretycznie tu jest jakaś obyczajowa linia fabularna, ale w rzeczywistości karyny-uzdrowicielki porywają ludzi, a od oglądania "Friday Night Lights" człowiekowi zmienia się osobowość, więc nie wiem, jak to oceniać. Wiem za to, że piszczę ze śmiechu, a Tim to najlepsza postać. <3

Powiedzmy, że tom drugi lepszy od pierwszego, ale to nadal wyskokowy sok dla młodzieży niż komedia, w której chciałbym wyskoczyć z kapci. Ma swoje momenty, kiedy naprawdę wybuchłem śmiechem. Wyobraź sobie, że jesteś na potańcówce, dziewczyna cię całuje, a ty martwisz się, że zaginęły ci spinki od mankietu (kto wymyślił taki żart sytuacyjny - powinien dostać darmowe piwo ze stoiska). Kilka trafnych anegdot z życia, odniesień do popkultury, drwiny z social media (które były również w ,,Moje rozstania z Laurą Dean''). Chociaż całość przesadnie letnia, a z dziewczynami jakoś nie nawiązuje ,,porozumiewawczego'' kontaktu. Nie wiem - jakieś takie szablonowe. Próbujące być alternatywne, zabawne, zrelaksowane i elokwentne, ale co ja tam wiem, po prostu wolę inny typ kobiety w literaturze. Zgrabne, przyjemne, chwilami celne w komentowaniu, jak wygląda życie w internetowych czasach. A to już wystarczy, by nie uznać go za błahy.

Powiedzmy, że tom drugi lepszy od pierwszego, ale to nadal wyskokowy sok dla młodzieży niż komedia, w której chciałbym wyskoczyć z kapci. Ma swoje momenty, kiedy naprawdę wybuchłem śmiechem. Wyobraź sobie, że jesteś na potańcówce, dziewczyna cię całuje, a ty martwisz się, że zaginęły ci spinki od mankietu (kto wymyślił taki żart sytuacyjny - powinien dostać darmowe piwo ze...

Dziewczyny lub, jakby one same powiedziały, kobiety, wybierają się na bal. Bo chociaż jedną taką imprezę należy zaliczyć. Jak będzie? Tytuł jest niejaką sugestią, ale myślę, że i tak nie uda wam się przewidzieć wszystkich zwrotów akcji. Komiks przeznaczony teoretycznie dla młodzieży, lecz obawiam się, że jego głównymi czytelnikami będą ci, którzy zatęsknili za licealnymi latami. I chcą choć przez chwilę poczuć się jak dawniej. Akcja toczy się w roku 2011 zatem dla współczesnych nastolatków to prehistoria. Za to techno party, papierosy, alkohol i prochy, to towarzysze zabaw dzisiejszych trzydziestolatków. Historyjki są zabawne, kreska przyjemna dla oka. Poszukujecie miłej lektury na dwadzieścia minut - to może być strzał w dziesiątkę.

Dziewczyny lub, jakby one same powiedziały, kobiety, wybierają się na bal. Bo chociaż jedną taką imprezę należy zaliczyć. Jak będzie? Tytuł jest niejaką sugestią, ale myślę, że i tak nie uda wam się przewidzieć wszystkich zwrotów akcji. Komiks przeznaczony teoretycznie dla młodzieży, lecz obawiam się, że jego głównymi czytelnikami będą ci, którzy zatęsknili za licealnymi...

Bardzo dobry styl rysunków, dialogu i scenariusza utrzymany. Czekam na kolejną część.

Bardzo dobry styl rysunków, dialogu i scenariusza utrzymany. Czekam na kolejną część.

W pierwszym tomie serii poruszana była między innymi tematyka relacji uczuciowych pomiędzy bohaterami. Obawiałem się, że ten status quo będzie utrzymywany na stałe, żeby był pretekst do przeciąganej komedii pomyłek. Drugi tom wprowadza tu pewne zmiany.

Pierwsza historia tomu opowiada o balu studentów pierwszego roku. Bohaterowie muszą nie tylko przygotować odpowiednie stroje, ale też uporać się ze swoimi uczuciami.

Podobało mi się, że parę wątków dotyczących uczuć zostało tutaj rozwiniętych i mogą być poprowadzone w ciekawym kierunku. Niestety część motywów dalej stoi w miejscu, chociaż w fabule jest parę miejsc, żeby ostatecznie rozstrzygnąć pewne kwestie.

W drugiej opowieści Esther i Daisy muszą odnaleźć zaginioną Susan. Dzięki mediom społecznościowym i znajomości zainteresowań koleżanki wpadają na kolejne tropy. Jednakże być może same sobie nie poradzą.

Jest to historia trochę inna niż to do czego mogła nas przyzwyczaić seria. Nie ma tutaj przyziemnego studenckiego życia i codziennych problemów, ale jest za to bardzo absurdalna intryga kryminalna. Czasami rzeczywiście bywa tu bardzo zabawnie i pomysłowo, ale niestety zakończenie pewnych wątków jest rozczarowujące.

Ta część tomu została zilustrowana przez znaną z poprzedniego tomu Lissę Treiman. Tutaj warto zwrócić uwagę na kostiumy bohaterów na balu w pierwszej opowieści, szczególnie strój Esther robi duże wrażenie.

Trzecia historia dotyczy zbliżających się egzaminów na uczelni. Esther niestety zupełnie zapomniała o zaliczeniach i zaczyna panicznie uczyć się w ostatniej chwili. Poza tym Susan ma dosyć trzymania pewnych spraw w tajemnicy.

Sytuacja Esther jest zapewne bliska wielu osobom, które myślały, że na pewne rzeczy mają dużo czasu, a potem okazało się, że mają pełno zaległości. Tutaj jest to też dodatkowo ironiczne, że bohaterka pomimo swoich niepokornych poglądów zapisała się na zajęcia chrześcijańskie. Wychodzi z tego bardzo zabawna opowieść, która jednak jest też bardzo prawdziwa. Z kolei wątek Susan jest bardzo przewidywalny, ale dobrze, że w miarę szybko się z nim uporano.

Ostatnia opowieść jest konsekwencją poprzedniej historii. Esther ma nowego chłopaka, który jest zaangażowanym chrześcijaninem. Dziewczyna postanawia zmienić się, aby przypodobać się swojemu ukochanemu.

Historia ta przedstawia narodziny toksycznej relacji. Teoretycznie nowy chłopak jest ideałem, ale to Esther musi się do niego dostosowywać, a nie on do niej. Esther daje z siebie wszystko, ale to i tak jest za mało. Nie tylko musi porzucić swoją dawną osobowość, ale nie może też rozwinąć się w nowej roli, bo... nie odpowiada to jej chłopakowi. Zakończenie całości jest bardzo pouczające i budujące, szczególnie jeśli zwróci się uwagę na to, co mówią znajomi chłopaka na jednym kadrze.

Tutaj funkcję rysowniczki przejmuje Max Sarin. Jej kreska jest podobna do tego, co wcześniej prezentowała Lissa Treiman, ale też czasami wydaje mi się zbył ułagodzona. Jednakże idealnie wpasowuje się w nienaturalnie przesłodzoną relację Esther z jej nowym chłopakiem.

Nie wszystkie wątki w tym tomie zostały posunięte naprzód, ale dochodzi tu do paru zmian. Doceniam też, że usiłowano spróbować trochę innej konwencji w drugiej historii, chociaż moim zdaniem nie do końca to wyszło. Podobnie jak w przypadku poprzedniego tomu warto się zapoznać.

W pierwszym tomie serii poruszana była między innymi tematyka relacji uczuciowych pomiędzy bohaterami. Obawiałem się, że ten status quo będzie utrzymywany na stałe, żeby był pretekst do przeciąganej komedii pomyłek. Drugi tom wprowadza tu pewne zmiany.

Pierwsza historia tomu opowiada o balu studentów pierwszego roku. Bohaterowie muszą nie tylko przygotować odpowiednie...

Kocham te komiksy całym sercem

Kocham te komiksy całym sercem

Uwielbiam tę kreskę, komiksy są kolorowe i dużo się dzieje na ich kartach. Przy pierwszej części bawiłam się świetnie, ta była ciut słabsza, ale kolejny tom już czeka na półce.

Uwielbiam tę kreskę, komiksy są kolorowe i dużo się dzieje na ich kartach. Przy pierwszej części bawiłam się świetnie, ta była ciut słabsza, ale kolejny tom już czeka na półce.

Tytuł tego tomu tak bardzo aktualny.
Wracanie do tego komiksu przypomina mi to uczucie, gdy wyjdzie następny odcinek twojego ulubionego podcastu, a ty jesteś podekscytowana, bo mała, zżyta ekipa ludzi znowu się będzie dobrze bawić przez następną godzinę, a ty będziesz udawać, że rok 2020 nie istnieje. Symulacja parasocjalnych związków w szczytowej formie.

Tytuł tego tomu tak bardzo aktualny.
Wracanie do tego komiksu przypomina mi to uczucie, gdy wyjdzie następny odcinek twojego ulubionego podcastu, a ty jesteś podekscytowana, bo mała, zżyta ekipa ludzi znowu się będzie dobrze bawić przez następną godzinę, a ty będziesz udawać, że rok 2020 nie istnieje. Symulacja parasocjalnych związków w szczytowej formie.

Giant days to dość prosta opowieść obyczajowa o brytyjskich studentkach i studentach pierwszego roku. Drugi tom Giant Days skupia się na perypetiach sympatycznych bohaterek, które częściej niż nauką i egzaminami wydają się skoncentrowane na swojej sferze emocjonalnej, drobnych przyjemnościach oraz odwiecznych problemach międzyludzkich. Teoretycznie przyjaciółki nie powinny mieć przed sobą żadnych tajemnic, ale w praktyce jest zupełnie inaczej i co chwilę wychodzą na powierzchnie małe ukrywane kłamstewka. Ot, choćby takie jak to, że Suzan chodzi z… ale bez spoilerów. Dziewczyny muszą nie tylko przeżyć jakoś bal, na który nie mają ani kasy ani ciuchów, ani też ochoty (poza Esther),ale także święta w domu czy pierwsze semestralne egzaminy. A także pierwszy semestralny romans…

Więcej na https://www.monime.pl/obudzcie-mnie-jak-bedzie-po-wszystkim-giant-days-tom-2/

Giant days to dość prosta opowieść obyczajowa o brytyjskich studentkach i studentach pierwszego roku. Drugi tom Giant Days skupia się na perypetiach sympatycznych bohaterek, które częściej niż nauką i egzaminami wydają się skoncentrowane na swojej sferze emocjonalnej, drobnych przyjemnościach oraz odwiecznych problemach międzyludzkich. Teoretycznie przyjaciółki nie powinny...

Niestety w połowie tego temu orginalną rysowniczkę zastępuje zdecydowanie mniej uzdolniony następca. Brakuje mu tego luzu i odrobinki szaleństwa poprzedniczki, przez co całość staje się bardzo zachowawcza. Oprócz tego to dalej te same zabawne i urocze historyjki. Niezbyt orginalne trzeba przyznać, ale dzięki temu są bardzo "relatable"

Niestety w połowie tego temu orginalną rysowniczkę zastępuje zdecydowanie mniej uzdolniony następca. Brakuje mu tego luzu i odrobinki szaleństwa poprzedniczki, przez co całość staje się bardzo zachowawcza. Oprócz tego to dalej te same zabawne i urocze historyjki. Niezbyt orginalne trzeba przyznać, ale dzięki temu są bardzo "relatable"