Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W dotychczasowych tomach narzekałem, że poważne problemy były bardzo błaho rozwiązywane. Jednakże po lekturze tego tomu zauważyłem pewne zmiany. Czy zmieniają one ocenę tomu? Na pierwszą historię składają się dwa wątki. Pierwszy z nich dotyczy studenckiej rywalizacji między Esther a Emilią Martinez, nową dziewczyną McGrawa. Z kolei drugi wątek opowiada o zaaranżowanej randce Eda z dziewczyną, która podziela jego zainteresowania. Pierwszy wątek pozwala spojrzeć trochę inaczej na Esther. Dotychczas robiła ona wrażenie leserki zupełnie olewającej naukę. Jednakże tutaj jest pokazane, że jest ona bardzo zaangażowana w zajęcia, a nawet ma duży wpływ na inne studentki. Tutaj po raz pierwszy napotka kogoś równego sobie. Ostatecznie jednak nie jest to wyłącznie walka, a fabuła idzie w trochę inną bardziej dojrzałą stronę. Dosyć smutny wydał mi się wątek Eda. Teoretycznie spotyka idealną dziewczynę dla siebie. Jednakże tak naprawdę nie jest w staniu uwolnić ze swojego status quo. Nie ma tutaj żadnej konkretnej przyczyny, ale jest to coś bardziej subtelnego dotyczącego pogoni za ideałami. Dwa wątki posiada również druga opowieść. W pierwszym z nich dziewczyny mają trochę dosyć nieznośnego zachowania Ingrid i postanawiają coś z tym zrobić. Drugi skupia się na pewnym dylemacie moralnym Esther. Początkowo sądziłem, że pierwszy wątek będzie jedynie komedią ze szczęśliwym zakończeniem. Jednakże przeradza się on w poważniejszy problem, który będzie miał swoje konsekwencje. Uświadamia to, że często w życiu rozjeżdżają się relacje z przyjaciółmi, kiedy w grę wchodzi dziewczyna czy chłopak. Podobnie jest z drugim wątkiem, który z komedii pomyłek prowadzi do smutnego finału. Nie ma tutaj złotych rad na wszystko, a jest jedynie sytuacja życiowa, gdzie trzeba podejmować trudne decyzje, które na pewno kogoś zranią. Głównym wątkiem następnej opowieści jest groźba zemsty ze strony braci Emilli na McGrawie. Równocześnie Daisy ma poważne wątpliwości co przyszłości jej związku. Wątek McGrawa jest bardzo typowy dla tego typu historii i łatwo się domyślić finału. Jednakże podobało mi się jak w pewny momencie przeplata się z wątkiem Daisy, kiedy oboje odbywają dosyć szczerą rozmowę. Przy okazji zostaje ujawniony pewien zaskakujący talent Daisy, który owocuje naprawdę przezabawną sceną. W ostatniej historii bohaterki postanawiają poszukać nowego mieszkania. Jednakże ostatecznie podejmują zupełnie inną decyzją. Jest to dosyć smutny finał. Nie ma tutaj zabawnej puenty, ale jest bardzo życiowa sytuacja, kiedy drogi przyjaciół się rozchodzą. Nawet jednak z trzecioplanowych postaci dostaje zaskakująco wzruszającą scenę. Rysunki Max Sarin są jak zawsze bardzo przyjemne dla oka. Bogactwo ekspresji i różnorodność typów urody naprawdę budzi podziw. Przy tym też kreskówkowość rysunków nie tworzy żadnej sprzeczności przy bardziej spokojnych scenach. Przy okazji warto wspomnieć, że w pierwszej opowieści rywalizacja pomiędzy Esther a Emilią odbywa się również na poziomie… mody i Esther wygląda tu trochę inaczej niż zazwyczaj. Jest to zaskakująco dojrzały tom serii. W dalszym ciągu jest tu dużo dowcipów, ale wydają się one bardzo gorzkie. Pod koniec naprawdę czytelnikowi robi się smutno.