"Inaczej niż w lustrze" otwiera przed czytelnikiem wewnętrzną, jakże skondensowaną w słowie rzeczywistość Damiana Dawida Nowaka. Autor mówi o sobie, że świadomie operuje słowem, dobiera środki wyrazu, i w tym tomie wierszy chce się pozbyć „emocjonalnych toksyn z organizmu”, dotyczących miłości, zdrady oraz wszelkich codziennych problemów i zwątpień. Cały związany z tym poetycki pejzaż zasługuje na wnikliwą uwagę. Nowak w swoich osobistych przeżyciach, obawach poszukuje uniwersalnej wartości, i robi to w sposób przemyślany, esencjonalny, powściągliwy; przyznając, że inspirują go do tego wypowiedzi prof. Bralczyka. Dotkliwą stratą jest śmierć ojca, utrata sensu życia, błądzenie. Ten wewnętrzny świat autora liczy na „ludzkie odruchy”, zazębia się, przeplata z tzw. światem zewnętrznym, czego potwierdzeniem mogą być liczne nawiązania religijne, rodzinne, społeczne. Jego zwarta poetycka myśl, nasycona filozoficznym podejściem, uderza w samo sedno problemów i emocji. Do działania i budowania autoportretu potrzebujemy konfrontacji, potrzebujemy lustra – wtedy dodatkowo coś sobie uświadamiamy, pamiętając równocześnie, że liczy się to, co jest niedostrzegalne, inne niż w lustrze. Czy można odkryć jakieś tajemnice, dążenia, poglądy w książce poetyckiej Damiana D. Nowaka? – przeczytajcie i sprawdźcie sami.

Łucja Dudzińska