Piękna i Mądra opowieść.
Będąc nauczycielem zrozumiałem jedno - wiedzy nie da się wbić do głowy. Uczeń musi chociaż trochę polubić wykładany przedmiot, żeby coś z niego zapamiętał. Tutaj najważniejsza jest rola prowadzącego, musi dostosować swoje metody do... ucznia. Uczniów jest wielu, więc nie można ograniczyć się do jednej.
To najtrudniejsza część pracy nauczyciela- ciągła modyfikacja i obserwacja efektów. Nie można wpadać w rutynę i poprzestawać na "sprawdzonej metodzie".
Zawsze znajdzie się wyjątek, który nie będzie się jej poddawał.
Mnie zawsze odrzucały wzory. Zimne, niezrozumiałe i nieciekawe. Wiele moich podręczników było pisanych wedle zasady: "wzór 1 wynika ze wzoru 2 pomnożonego przez wzór 3 z którego przez podzielenie przez wzór 4 z którego wyprowadzimy stałą potrzebną do wzoru 1 itp". Potem do wyprowadzonego wzoru był zbiór zadań pozwalający ten wzór przetestować. Nie ważne, że zapomniano o odpowiedzi na podstawowe pytanie - PO CO MAM ZNAĆ WZÓR 1 ?!
Książka którą właśnie skończyłem czytać jest odwrotnością moich podręczników. Autor serwuje nam potężną dawkę wiedzy, niemal bez wzorów ! (jedna sztuka się ostała). Robi to w sposób przystępny a co najważniejsze ciekawy. Sprawia, że czytelnik chce przewrócić kolejną stronę. Czyta się jak dobry kryminał, niekiedy powieść sensacyjną a czasami pikantną obyczajową.
Książka ma zabarwienie popularnonaukowe. Nie jest to jednak typowa pozycja tego gatunku. Wiele problemów autor zgłębił na nieco wyższym poziomie.
Zresztą dobrze napisana popularnonaukowa publikacja nie musi przypominać pseudo wydawnictw, które pod tym szyldem można kupić na stoiskach z prasą.
W "znikającej łyżeczce" najwięcej odkryją zieloni w temacie. Jeżeli załapią bakcyla, to z pewnością sięgną po inne publikacje. To jest największa zaleta tej książki. Rozbudza zainteresowanie. I nie używa do tego zagadnień z "pudelka". Człowiek nieco obyty na chemicznych salonach, nie będzie znudzony. Nowatorskie spojrzenie na pewne zjawiska, odmienne od powszechnie przyjętych powinny go zainteresować. Dla nauczyciela jest tam kilkadziesiąt gotowych przepisów jak wytłumaczyć coś bez "ohydnych wzorów".
Tutaj pozwolę sobie na małą dygresję. Wzory tak naprawdę nie są złe, są potrzebne, ale nie w początkowym procesie poznawania. Ich działanie przypomina olbrzymi młot, który wali po łbie bez zastanowienia. Gdy się poznajemy, wymagany jest subtelny dotyk ciekawości, który wzbudzi długotrwałe zainteresowanie. Dopiero jak uzbroimy ucznia w kask i wolę skoku na głęboką wodę, pozbawimy strachu - możemy stawić czoła młotowi.
"Znikająca łyżeczka" jest doskonałym narzędziem do rozpalenia zainteresowania. Autor ma wyjątkowy dar przekazywania wiedzy. Dość ciekawe są przypisy. Niestety znów umieszczone na końcu tekstu, co zmusza nas do przerw w czytaniu i dekoncentruje. Wydawco opamiętaj się !!!
Wydanie ekonomiczne, ale trwałe. Okładka dość gustownie zaprojektowana.
Dobrze, że ktoś wydał ten tytuł. Można przeżyć wspaniałe chwile z mądrą i ciekawą opowieścią. Dziwną opowieścią o chemicznej treści. Polecam zakosztować.

Piękna i Mądra opowieść.
Będąc nauczycielem zrozumiałem jedno - wiedzy nie da się wbić do głowy. Uczeń musi chociaż trochę polubić wykładany przedmiot, żeby coś z niego zapamiętał. Tutaj najważniejsza jest rola prowadzącego, musi dostosować swoje metody do... ucznia. Uczniów jest wielu, więc nie można ograniczyć się do jednej.
To najtrudniejsza część pracy nauczyciela-...