Jedenaście minut

Kilka mądrych aforyzmów wplecionych w prostą fabułę powieści- tak krótko można opisać powieść znanego Paula Coelho - Jedenaście minut.

Książka dość lekka i przyjemna, czyta się właściwie jednym tchem.

Jest wiele błyskotliwych sformułowań, mądrych przekazów, które jak już wspomniałam- opisane są na łamach prostej historii. Dziewczyna z biednej rodziny mieszkająca na brazylijskiej prowincji poznaje na plaży Szwajcara, który oferuje jej możliwość lepszego życia. Wyjeżdża do Szwajcarii i w pogoni za pieniędzmi- zostaje prostytutką. Nie ma w tej książce zbytnio opisanego jej życia. Autor udziela nam tylko skąpych informacji na temat dziecięcych "odkryć", przeżyć wewnętrznych, klubu w Genewie - Copacabany, w którym pracuje bohaterka, opisu przypadkowych znajomości.

Całość opiera się na przemyśleniach tego, czym jest miłość, samotność, wolność, granice człowieka, do których może się posunąć.

Zakończenie typowo filmowe, choć mogliśmy się tego spodziewać. Sama akcja też jest dosyć zwięzła- nawet śmiem twierdzić- za bardzo zwięzła. Jako czytelnik mam wrażenie, że dziewczyna spędziła w Szwajcarii może z tydzień, a są to zdecydowanie bardziej odległe daty.

Trochę jest to wszystko zbyt mało rozbudowane, ale najwidoczniej panu Coelho nie chodziło o napisanie historii o prostytutce z Brazylii, a o przekazanie jakiś wartości dla każdego typu odbiorcy.

I myślę, że książka ta zasługuje na wysoką notę, choć też trochę jej brakuje do "ideału". :) Mimo wszystko - polecam.