Coelho do przyjęcia, chociaż i tym razem często pojawiały się złotouste momenty, przy których trudno było nie zmarszczyć czoła i nie parsknąć śmiechem (vide: "Erekcja to jeszcze nie dowód, że mężczyzna jest stuprocentowym samcem. Jest nim, jeżeli potrafi dać rozkosz kobiecie. A jeżeli potrafi dać rozkosz prostytutce, uważa się za najlepszego spośród wszystkich samców.", "Człowiek zakochany uprawia miłość bez przerwy, nawet wtedy, gdy tego nie robi."). Pozycja bardzo lekka, narracja płynna, czyta się szybciej, niż się może wydawać. Próba ukazania luksusowej prostytucji z drugiej strony jest podjęta na siłę - owszem, jestem przekonana, że kobiety zajmujące się nierządem są zdolne do miłości, ale żeby ukazywać tę profesję w aż takiej egzaltacji? Wiem, że powieść powstała na bazie autentycznych wspomnień, ale niestety to nie zmienia faktu, że "Maria", brazylijska dziewczyna z kompleksem małego miasteczka, przeistoczyła się w genewską bladź. A że ekskluzywną... Zależy od szczęścia. Poszukiwała księcia na białym koniu, bogatego męża, europejskiej sławy, znajdując to, co znajdują prawie wszystkie marzycielki bez oleju w głowie. Odwiedzanie biblioteki czy pisanie pamiętnika jeszcze nie czyni z kogoś intelektualisty, umówmy się. Z kolei idea tytułowych jedenastu minut przypadła mi do gustu; światem rządzi seks, nagość wylewa się ze szklanych i srebrnych ekranów, popęd nami kieruje i nierzadko determinuje nasze decyzje. Dobra dewiza, lecz później nazbyt wyeksploatowana w złym, drażniącym, a przede wszystkim patetycznym kierunku. Pozycja nieszkodliwa, lecz zgoła przeciętna.

Coelho do przyjęcia, chociaż i tym razem często pojawiały się złotouste momenty, przy których trudno było nie zmarszczyć czoła i nie parsknąć śmiechem (vide: "Erekcja to jeszcze nie dowód, że mężczyzna jest stuprocentowym samcem. Jest nim, jeżeli potrafi dać rozkosz kobiecie. A jeżeli potrafi dać rozkosz prostytutce, uważa się za najlepszego spośród wszystkich samców.",...