"Najtrudniej jest zniszczyć najsłabszych"

Taka paradoksalna sentencja kojarzy mi się z głównym bohaterem tej książki.

O tym, że ksiądz Stanisław Małkowski jest człowiekiem niezwykłym, wiedziałem oczywiście od dawna. Jednak dopiero lektura tej książki pozwoliła mi w pełni dostrzec wielkość tego człowieka. Chociaż nie wiem, czy w tym przypadku określenie "wielki" jest na miejscu, bo ksiądz Małkowski wielkości nigdy nie pragnął.

Chciał za to czegoś zupełnie innego. Chciał służyć innym. To naprawdę niesamowite, że w dzisiejszych czasach są jeszcze tacy ludzie, którzy dobro innych stawiają na czele, a dobro siebie samego na szarym końcu. Ksiądz Małkowski nigdy nie się nie bał, ani nie uskarżał, nawet gdy przyszło mu psychicznie, ale przede wszytkim i fizycznie cierpieć.

Niesamowite, chociaż w zupełnie innym kontekście, jest także to, że w naszej "kochanej" III RP albo raczej w Republice okgrągłostołowej, wciąż są ludzie, którzy księdza chcieli zniszczyć. I to zniszczyć za co? Za mówienie prawdy? Za to, że ksiądz nigdy nie poszedł na "układy"? Za to, że nie dał się złamać?

Jak zwykle wielkie ukłony w stronę Wojciecha Sumlińskiego. Ta książka ma podwójne znaczenie, z jednej strony pokazuje historię niezłomnego człowieka, a z drugiej po razk kolejny odsłania zbrodnicze mechanizmy działania PRL i Polski współczesnej.

"Najtrudniej jest zniszczyć najsłabszych"

Taka paradoksalna sentencja kojarzy mi się z głównym bohaterem tej książki.

O tym, że ksiądz Stanisław Małkowski jest człowiekiem niezwykłym, wiedziałem oczywiście od dawna. Jednak dopiero lektura tej książki pozwoliła mi w pełni dostrzec wielkość tego człowieka. Chociaż nie wiem, czy w tym przypadku określenie "wielki" jest...