Przesycone brutalnością i erotyzmem arabskie opowieści fantastyczne, które z niewiadomych przyczyn ewoluowały w literaturę dla dzieci (!). Ciekawy wgląd w arabską kulturę oraz folklor w którym surowy patriarchat i uprzedmiotowienie kobiet było (i nadal jest...) postrzegane jako coś zupełnie normalnego. Czytanie tego na dłuższą metę jest męczące i choć mam pełne 9-cio tomowe wydanie od PIW, nie czuję się na siłach by przebrnąć przez całość. Może innym razem.

Po zakończeniu zbioru postanowiłem wygłosić te oto wiersze:

Nie arabska baśń, lecz awantura
po której twym dzieciom ścierpnie skóra
Spółkowanie, głowy ścięte
choćbyś dał im tę księgę do czytania na zachętę
To wiedz musisz, że twe dziatki
stracą rozum przez te przypadki
Bo to nie baśnie, lecz awantury
w których ludzie obdzierani są żywcem ze skóry

Przesycone brutalnością i erotyzmem arabskie opowieści fantastyczne, które z niewiadomych przyczyn ewoluowały w literaturę dla dzieci (!). Ciekawy wgląd w arabską kulturę oraz folklor w którym surowy patriarchat i uprzedmiotowienie kobiet było (i nadal jest...) postrzegane jako coś zupełnie normalnego. Czytanie tego na dłuższą metę jest męczące i choć mam pełne 9-cio...

Nie sposób czytać "Księgi..." bez zrozumienia, że islam jest systemem mocno patriarchalnym. Oraz że wyrosła z tradycji oralnej biedoty arabskiej.

Pierwsze założenie podsumowuje jeden z wielu cytatów odnoszący się do roli kobiet w "Księdze...": „Nie ma dla dziewczyny innych dróg: zaślubiny albo grób”. Raz po raz kłują w oczy współczesnego czytelnika również inne archaizmy, traktowane przez postaci zaludniające "Księgę..." jako zupełnie normalne: niewolnictwo, gwałt, rasizm. Dość powiedzieć, że jeśli pojawia się Żyd, to najpewniej tylko po to, by nawrócić się na islam, względnie zostać efektownie straconym lub zdradzonym przez nawróconych pobratymców.

Drugi wniosek jest pochodną cech mowy, czyli nieustannych repetycji, które służyły przed powstaniem pisma lepszemu przyswojeniu opowieści, zapamiętaniu, a następnie przekazaniu jej następnym pokoleniom. Inaczej opowieść nie dotrwałyby do wynalezienia pisma. Stąd jednak uporczywe powtarzanie raz już opowiedzianej historii. Stąd pewnie i homeryckie porównania (zwiększały atrakcyjność opowieści) w stylu siedemdziesiąt tysięcy szejtanów, dowodzących stu tysiącami dżinnów, dowodzącymi tysiącami maridów.

Gdy jednak przełknie się te założenia, o których ostrzega Władysław Kubiak we wstępie, można odkryć piękno opowieści i wartości starożytnych Arabów: uwielbienie życia, opowieści, miłości, dobrego trunku i strawy, ale i wolności, przywiązania do tradycji, wiary w Boga, dającej wiernemu szczęście. Można uchwycić przebłyski tej beduińskiej fantazji w starciu z żywiołami pustyni, z której wywodzi się arabska mitologia.

Czytałem wybór, ksiąg siłą rzeczy jest znacznie więcej, w końcu Szeherezada spędziła w pałacu szejcha ponad trzy lata, ale wydaje się, że dostałem pełen przekrój opowieści arabskich. Od fantastycznych przygód Sindbada, przez powieść łotrzykowską, aż po komedię małżeńską. Niezliczona ilość tropów literackich. Sama zabawa w odnajdywanie nawiązań do "Księgi..." w kulturze mogłaby wypełnić sporo stron.

Dużo miałem przemyśleń podczas lektury (podobieństwa z "Odyseją" Homera i czy, jak twierdzi Borghess, to nie przypadkiem nieśmiertelny Homer nie jest autorem "Księgi..."),ale z jakiegoś nieznanego dla mnie powodu ciekawi mnie, czy nie powstała gdzieś mapa "Księgi...", czy nie podjął jakiś kartograf próby narysowania świata baśni arabskich? Niby wiadomo, że akcja toczy się w obrębie Żyznego Półksiężyca, ale z chęcią zobaczyłbym efekt starań umieszczenia fantastycznych wysp, które odwiedzali bohaterowie "Księgi...", choćby słynny już Sindbad, na mapie.

Nie sposób czytać "Księgi..." bez zrozumienia, że islam jest systemem mocno patriarchalnym. Oraz że wyrosła z tradycji oralnej biedoty arabskiej.

Pierwsze założenie podsumowuje jeden z wielu cytatów odnoszący się do roli kobiet w "Księdze...": „Nie ma dla dziewczyny innych dróg: zaślubiny albo grób”. Raz po raz kłują w oczy współczesnego czytelnika również inne archaizmy,...

Dostałam tą księgę od dziadka, gdy miałam kilka lat. Miały to być bajeczki, jednak rodzice po przejrzeniu i zorientowaniu się, że nie jest to wersja dla dzieci postanowili schować, póki "nie dorosnę". Jak to dziecko oczywiście w nieobecność rodziców książkę znalazłam i po trochę w tajemnicy z wypiekami na twarzy podczytywałam ;) Kilka lat później dopiero w pełni doceniłam subtelny erotyzm i pikantne opisy. Egzotyczne baśnie o dżinach, ifritach, niewolnikach, rozbójnikach i olbrzymach, z przepięknymi ilustracjami, przenoszą w czasie i przestrzeni.

Dostałam tą księgę od dziadka, gdy miałam kilka lat. Miały to być bajeczki, jednak rodzice po przejrzeniu i zorientowaniu się, że nie jest to wersja dla dzieci postanowili schować, póki "nie dorosnę". Jak to dziecko oczywiście w nieobecność rodziców książkę znalazłam i po trochę w tajemnicy z wypiekami na twarzy podczytywałam ;) Kilka lat później dopiero w pełni doceniłam...

Podróż do innego świata, czasu, innej mentalności i innych wartości. Podczas lektury doświadczałam na przemian zadziwienia i oburzenia.

Podróż do innego świata, czasu, innej mentalności i innych wartości. Podczas lektury doświadczałam na przemian zadziwienia i oburzenia.