Jako, że to mój pierwszy komiks nie mam dużego porównania. Mimo to bardzo mi się spodobała, dialogi były czytelne, a obrazki czytelne i dokładnie narysowane. Historia nie była też banalna, ale trochę się dłużyła, moim zdaniem komiks powinien być podzielony na dwie części

Jako, że to mój pierwszy komiks nie mam dużego porównania. Mimo to bardzo mi się spodobała, dialogi były czytelne, a obrazki czytelne i dokładnie narysowane. Historia nie była też banalna, ale trochę się dłużyła, moim zdaniem komiks powinien być podzielony na dwie części

Zdecydowanie popieram tezę, że komiks wyjątkowo powoli wchodzi w etap akcji... dużo stron musiało minąć zanim faktycznie wciągnęłam się w historię. Dodatkowo, nie kupuję koncepcji przedstawionej przez autorów... burza 'z księżyca', zdarzenia dziejące się od tak, bez ciągłości... nie tego oczekiwałam ;(

Zdecydowanie popieram tezę, że komiks wyjątkowo powoli wchodzi w etap akcji... dużo stron musiało minąć zanim faktycznie wciągnęłam się w historię. Dodatkowo, nie kupuję koncepcji przedstawionej przez autorów... burza 'z księżyca', zdarzenia dziejące się od tak, bez ciągłości... nie tego oczekiwałam ;(

Flash nie był nigdy postacią, która cieszyłaby się w Polsce specjalną popularnością. Trzeba uczciwie przyznać, że powodem nie była jednak słaba jakość jego przygód, ale działania wydawców, którzy po prostu nie dali bohaterowi odpowiedniej szansy na to, by zaistnieć w świadomości rodzimych fanów. Za czasów TM-Semic otrzymaliśmy serie z Batmanem, Supermanem, swoje kilka chwil chwały mieli nawet Green Lanterni, ale największy speedster świata pozostał wówczas w cieniu. Wszystko zaczęło się zmieniać w czasach „Nowego DC Comics”, kiedy Egmont wydał większą część ukazującej się wówczas serii. Teraz zaś, w ramach „Odrodzenia”, „Flash” jest kontynuowany, czego ciężko nie uznać za dobrą informację.

Nad Central City przechodzi dziwna burza. Wyładowania elektryczne sprawiają, że wielu mieszkańców miasta zostaje obdarzonych tak zwaną mocą prędkości, darem, który do tej pory posiadał jedynie sam Flash oraz ledwie kilka innych osób. Nowi sprinterzy muszą się nauczyć jak posługiwać się nabytymi umiejętnościami, w tym celu rozpoczynają więc szkolenie. Trenując podopiecznych, Barry Allen, na co dzień policyjny technik, nie zapomina o walce ze zbrodnią. Na szczęście tym razem ma pomocnika. August Heart, kolejny pracownik policji, także został obdarzony mocą prędkości i może dołączyć do Flasha w misji zwalczania zbrodni.

Joshua Williamson postanowił, że w pierwszej odsłonie jego wersji przygód Flasha, prędkością będzie obdarzonych o wiele więcej bohaterów niż dotąd. Decyzja była bardzo ryzykowna, wszak zasada, że „co za dużo, to niezdrowo” dosyć często znajduje odzwierciedlenie w komiksie superbohaterskim. Twórcy na szczęście udało się w znacznej mierze uniknąć związanych z tym manewrem pułapek, a to przede wszystkim dlatego, że pozostali sprinterzy stanowią tu jedynie tło, a najwięcej uwagi poświęcono Flashowi, jego przeciwnikowi, znanemu jako Godspeed, oraz, tu już w znacznie mniejszym stopniu, obu wersjom Kid Flasha.

Sam Flash jest w „Piorunie…” pokazany jako bohater wręcz idealny, bo nie dosyć, że dba o bezpieczeństwo szeregowych obywateli Central City, to jeszcze w niezachwiany sposób kieruje się w swoim postępowaniu zasadami prawa i sprawiedliwości (bez głupich skojarzeń, proszę…). To z kolei sprawia, że jakkolwiek jest to postać, którą każdemu można postawić za wzór, to momentami jest on niestety zwyczajnie nudny. Te braki uzupełnia jednak zaprezentowany w tomie złoczyńca. Godspeed kieruje się motywacją, którą ciężko uznać za wybitnie naciąganą. Sprawia przy tym wrażenie całkiem bliskiego realnym problemom osób, które straciły kogoś bliskiego w wyniku przestępstwa. Dzięki temu daleko mu do zwyczajowych, zazwyczaj mocno groteskowych, komiksowych antagonistów. Pewnym mankamentem może być jedynie fakt, że uważny czytelnik dosyć szybko domyśli się jego tożsamości, co w pewnym stopniu pozbawi go zaskoczenia płynącego z rozwoju fabuły.

Jeśli chodzi o intensywność akcji, trzeba przyznać, że cała opowieść rozwija się w dosyć wolnym tempie. To sprawia, że przy nieco leniwej pierwszej połowie komiksu, sama końcówka sprawia wrażenie bardzo, może nawet nieco zbyt, dynamicznej. Jednak patrząc całościowo – intryga zaprezentowana w tomie otwierającym odrodzonego „Flasha” jest całkiem absorbująca i przekonująca. Na zupełnym marginesie rozważań o jakości tego tytułu warto jeszcze dodać, że twórcy nie zapomnieli o politycznej poprawności, która przejawia się w zrobieniu Kid Flasha czarnoskórym nastolatkiem. To jednak tylko ciekawostka, która przeszkadzać będzie tylko największym malkontentom, interesujący jest po prostu cały trend, który sam w sobie nie jest niczym nagannym, jeśli tylko nie przybiera karykaturalnych rozmiarów.

W „Odrodzeniu” serię przejęli nowi twórcy, ten stan rzeczy tyczy się nie tylko scenarzysty, ale i ilustratorów. Głównym artystą został Carmine Di Giandomenico, który zaproponował zupełnie inne podejście do tematu niż rysownicy pracujący przy cyklu na etapie „Nowego DC Comics”. Ilustracje Włocha sprawiają na pierwszy rzut oka wrażenie bardzo niechlujnych, po macoszemu traktujących zwłaszcza elementy tła i dalszego planu. Rysowanie bohaterów jest na szczęście całkiem przyzwoite, choć nie do końca podobają mi się często zbyt statyczne twarze. Po jakimś czasie można się jednak do tego stylu przyzwyczaić. Mnie nie przeszkadzał on w lekturze w jakimś wybitnym stopniu, ale też ciężko powiedzieć, by nadmiernie mi się spodobał.

„Piorun uderza dwa razy” to w ostatecznym rozrachunku całkiem przyjemna opowieść. Nie zrewolucjonizuje ona postaci Flasha, ale przynosi czytelnikowi kilka chwil satysfakcjonującej rozrywki. Myślę, że warto dalej śledzić tę serię, nie tylko ze względu na dobrą robotę wykonaną tu przez Williamsona, ale także zważywszy na związki Flasha i Kid Flasha z wydarzeniami rzutującymi na całe uniwersum DC. Być może to właśnie we „Flashu” pojawią się kolejne elementy tej frapującej układanki.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2017/12/flash-tom-1-piorun-uderza-dwa-razy.html
oraz na łamach serwisu Arena Horror - http://arenahorror.pl/ARENA_HORROR/komiksy/flash_piorun_uderza_dwa_razy.HTML

Flash nie był nigdy postacią, która cieszyłaby się w Polsce specjalną popularnością. Trzeba uczciwie przyznać, że powodem nie była jednak słaba jakość jego przygód, ale działania wydawców, którzy po prostu nie dali bohaterowi odpowiedniej szansy na to, by zaistnieć w świadomości rodzimych fanów. Za czasów TM-Semic otrzymaliśmy serie z Batmanem, Supermanem, swoje kilka chwil...

Fabuła na początku się trochę ciągnie jednak rysunki oraz ciekawie napisany antagonista po części to rekompensują.

Fabuła na początku się trochę ciągnie jednak rysunki oraz ciekawie napisany antagonista po części to rekompensują.

Walczyłem ze snem przy tym albumie. Niestety, pomysł "burzy mocy prędkości", która sprawiła że niektórzy mieszkańcy Central City stali się podobni do Flasha, nie porwał mnie.
Tożsamość antagonisty można ustalić w pierwszych zeszytach, więc tutaj Joshua Williamson nie wykazał się oryginalnością.
Graficznie dla mnie jest poniżej przeciętnej. Różne opinie zbierał Flash z New52 ale wizualnie prezentował się bardzo dobrze. Carmine Di Giandomenico reprezentuje typowy dzisiaj superbohaterski mainstream, mało oryginalności, sporo bylejakości, ale szybko i terminie.
Liczyłem zdecydowanie na więcej.

Walczyłem ze snem przy tym albumie. Niestety, pomysł "burzy mocy prędkości", która sprawiła że niektórzy mieszkańcy Central City stali się podobni do Flasha, nie porwał mnie.
Tożsamość antagonisty można ustalić w pierwszych zeszytach, więc tutaj Joshua Williamson nie wykazał się oryginalnością.
Graficznie dla mnie jest poniżej przeciętnej. Różne opinie zbierał Flash z New52...

ODRODZENIE SZYBKOŚCI

Flash to postać zdecydowanie najważniejsza dla „Odrodzenia”. Być może i Superman stanowi łącznik pomiędzy tymi komiksami, a erą sprzed „Flashpointu”, a Batman, jak na detektyw przystało, rozgryza całą zagadkę, której istnienie ujawniło „Odrodzenie Uniwersum DC”, ale jednak to od najszybszego bohatera na świecie zaczęły się wszystkie te zmiany – nawet jeśli DC zdążyło to już częściowo podważyć. I choćby dlatego warto obserwować przygody Flasha. Przede wszystkim jednak to naprawdę dobry komiks rozrywkowy, który jednocześnie najmocniej z dotychczasowych tytułów osadzony jest fabularnie w evencie „Odrodzenie…”.

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/11/03/flash-1-piorun-uderza-dwa-razy-joshua-williamson-carmine-di-giandomenico-ivan-plascencia/

ODRODZENIE SZYBKOŚCI

Flash to postać zdecydowanie najważniejsza dla „Odrodzenia”. Być może i Superman stanowi łącznik pomiędzy tymi komiksami, a erą sprzed „Flashpointu”, a Batman, jak na detektyw przystało, rozgryza całą zagadkę, której istnienie ujawniło „Odrodzenie Uniwersum DC”, ale jednak to od najszybszego bohatera na świecie zaczęły się wszystkie te zmiany – nawet...

4/10 - NIJAKI

„Piorun uderza dwa razy” to komiks który zdecydowanie zbyt długo się rozkręca. Przez jego pierwszą część króluje nuda zagrzebana w wysypie banalnych rozwiązań fabularnych. Scenarzysta Joshua Williamson chętnie korzysta ze wszelkich trików, jakie niesie za sobą szeroko pojęta moc prędkości, co niestety obfituje sporą ilością nieco naciąganych i nie do końca przemyślanych pomysłów. Fabuła bierze rozpęd dopiero po ujawnieniu się głównego adwersarza, niejakiego Godspeeda. Wtedy to historia nabiera nieco rumieńców oferując nie tylko szybsze tempo, ale podrzucając też pewną tajemnicę, której rozwiązanie okazuje się być całkiem fajnym twistem fabularnym. Gdyby nie początkowe dłużyzny, kilka chybionych rozwiązań oraz bardzo średnia oprawa graficzna, to pierwszy tom cyklu „Flash” mógł być bardzo solidnym komiksem.

Fabuła: 4 (nijaki)
Ilustracje: 4 (nijaki)
Jakość wydania + bonusy: 6 (dobry)

Więcej szczegółów: http://comicbookbastard.blogspot.com/2017/10/flash-tom-1-piorun-uderza-dwa-razy.html

4/10 - NIJAKI

„Piorun uderza dwa razy” to komiks który zdecydowanie zbyt długo się rozkręca. Przez jego pierwszą część króluje nuda zagrzebana w wysypie banalnych rozwiązań fabularnych. Scenarzysta Joshua Williamson chętnie korzysta ze wszelkich trików, jakie niesie za sobą szeroko pojęta moc prędkości, co niestety obfituje sporą ilością nieco naciąganych i nie do końca...

Przeczytane w mgnieniu oka. ;)

Przeczytane w mgnieniu oka. ;)