To było, o wiele lepsze niż się spodziewałem. Nie do końca przepadam za Pantalą, nie jest to, czego oczekiwałbym po tym cyklu, nawet jeśli polubiłem kilku bohaterów. Ale ta książka wraca klimatu 2 arcu. Królowa Snowfall była o wiele ciekawszą postacią niż sobie wyobrażałem. Był to też naprawdę zabawny tom.

Lynx oh Lynx miło było ją zobaczyć. Również w końcu Lodoskrzydłe czy raczej Snowfall uświadomiła sobie, że żyją tylko i wyłącznie dzięki pomocy innych plemion. Przez co pozbyła się kilku tradycji Lodoskrzydłych.

Miło było zobaczyć kolejną książkę o Lodoskrzydłych, to jest naprawdę fajne plemię. A Winter... oh Winter... Z kim on będzie? Mam nadzieję, że znajdzie prawdziwą miłość, na którą zasługuje. Oczywiście jak każdy chciałem, aby był z Moon no ale Tui zrobiła na przekór. Mam nadzieję, że to będzie Lynx. Lynx jest bardzo fajną smoczycą.

I jeszcze wracając do Wintera... kurcze... jakoś nie mogłem się pogodzić ze patrząc na to co było w 10 tomie tutaj są dalej najlepszymi przyjaciółmi z Qiblim. Przynajmniej według Qibliego heh :D. A Moon... widać, że Winter wciąż ją kocha. Biedny Winter... Sporo dla niej poświęcił.

Nie do końca mi się podoba, że nagle z książki gdzie najważniejsze są smoki a ludzie to tylko jedzenie, robi się, że jednak tych ludzi nie można jeść. Wolałbym jednak aby ich temat się nie zmienił albo w ogóle nie grał pierwszych skrzypiec. Zaraz to się zmieni w jakiegoś Eragona, gdzie będą smoki i ich jeźdźcy. Albo, co gorsza w JWS. Co prawda z drugiej strony nie fajnie, że spotkanie Wren i reszty królowych zostało pominięte. To było naprawdę słabe. Tui mogła chociaż jeden rozdział na to poświęcić. A sam Sky jest zabawnym smokiem z brakującą piątą klepką.


Oraz najważniejsze. Smoki były za słabo zaskoczone tym, że jakieś wyskrobki mogą mówić ich językiem. To powinno być bardziej... burzące ich wszystkie poglądy.

Za ludzi -1 gwiazdka.

W końcu dowiadujemy się, dlaczego magia Animusów przestała działać i kto jest za to odpowiedzialny. Poznajemy również historię życia Jerboa oraz Jerboa II. To było bardzo ciekawe. Animusów już kilka spotkaliśmy i wiemy, co potrafią. Ale dopiero Jerboa pokazała, co tak naprawdę może zrobić magia Animusów. Że może zrobić cokolwiek, co jej przyjdzie do głowy. Wszystko, beż żadnych ograniczeń. Że machnięciem łapy mogłaby wszystko zniszczyć, co jest niczym w porównaniu z jakąś tam zarazą zrobioną przez Darkstalkera.

Świetnie mi się czytało książkę. Skończona w jeden dzień. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu! No może nie do końca.

To było, o wiele lepsze niż się spodziewałem. Nie do końca przepadam za Pantalą, nie jest to, czego oczekiwałbym po tym cyklu, nawet jeśli polubiłem kilku bohaterów. Ale ta książka wraca klimatu 2 arcu. Królowa Snowfall była o wiele ciekawszą postacią niż sobie wyobrażałem. Był to też naprawdę zabawny tom.

Lynx oh Lynx miło było ją zobaczyć. Również w końcu Lodoskrzydłe...