Różne brzmienia paragrafu 22 w zależności od sytuacji:

"Troska o własne życie w obliczu realnego i bezpośredniego zagrożenia jest dowodem zdrowia psychicznego" (str. 49)

"Zawsze musisz robić to, co ci każe twój dowódca" (str. 62)

"Mogą zrobić wszystko, czego nie możemy im zabronić" (str 427)

Tak było wielokrotnie, aż do refleksji czy ten paragraf faktycznie istnieje.

Fikcyjna wyspa na Morzu Śródziemnym miejscem pobytu amerykańskich żołnierzy, głównie lotników z dziwnymi przypadłościami. Tam nikt nie był normalny, a jak był to się stawał nienormalnym. Celem każdego z nich było przeżyć w taki czy inny sposób. Ich reakcje, zachowanie były odwrotnie proporcjonalne do normalnych, standardowo przyjętych.Ich logika myślenia bardzo pokrętna. Funkcjonowali na zasadzie przeciwieństwa. Jak ktoś określany mianem wybitnie inteligentnego może być głupi?. Jak w jednej osobie może występować oskarżyciel i obrońca? I wiele innych przykładów można by przytoczyć. Tutaj nic nie było normalne, absurd gonił absurd. Każdy z nich obciążony bagażem własnych problemów, wegetował na wyspie, wykonując bezsensowne prace, lub trwał w bezczynności, pogrążającej ich w stany depresyjne. Tam nawet jeśli ktoś miał rację, to szybko okazywało się,że jej nie miał, a jak brakowało argumentów wyjaśniających problem sporu do końca pojawiał się Paragraf 22 i po sprawie.
Tutaj śliwka wpadała w gówno, a nie w kompot. Logika ich rozumowania nie miała nic wspólnego z moralnością. Komiczne dialogi śmieszyły głupotą ich rozmówców, lecz do czasu, później raczej denerwowały, gdyż wielokrotnie powtarzany wątek traci na wartości. Przed aktywnym udziałem w działaniach bojowych ratowano się ucieczką do szpitala. A upragniona wolność oddalała się wraz ze wzrostem lotów bojowych, nieustannie podnoszonych przez dowództwo.
Cała plejada osobników wyróżniających się w niecodzienny sposób.
Obsesja głównego bohatera,że wszyscy czyhają na jego życie. Bojaźliwy kapelan, odizolowany od innych, z katastroficznymi wizjami o swojej rodzinie.
Lekarz odmawiający pomocy medycznej.Zaopatrzeniowiec kupujący drożej, sprzedający taniej, ze skomplikowanym systemem transakcji wymiennych. Major o takim samym imieniu i nazwisku, który nikogo nie przyjmował.Pracownicy ambulatorium smarujący wszystkim dziąsła i palce u nóg na fioletowo i wydający środki przeczyszczające poszkodowanym. Specjalista od lojalek. Kapitan mający obsesję na punkcie musztry. Pułkownik będący jedną wielką sprzecznością, posiadający umiejętność palenia w cygarniczce, z marzeniami o zostaniu generałem. To tylko kilka przykładów, a było ich znacznie więcej. Wojna w której żołnierze nie chcieli walczyć, a na niej zarobić, wzbogacić się czy pozyskać poklask medialny.v Na pewno nie jest to lektura dla każdego. Dla realisty trudno się w nią wdrożyć, a jak już to się stanie, może okazać się nużąca ze względu na swoją specyfikę i powtarzalność.

Różne brzmienia paragrafu 22 w zależności od sytuacji:

"Troska o własne życie w obliczu realnego i bezpośredniego zagrożenia jest dowodem zdrowia psychicznego" (str. 49)

"Zawsze musisz robić to, co ci każe twój dowódca" (str. 62)

"Mogą zrobić wszystko, czego nie możemy im zabronić" (str 427)

Tak było wielokrotnie, aż do refleksji czy ten paragraf faktycznie...