Winston Smith - człowiek, który próbuje walczyć z systemem, który próbuje zachować resztki swojej godności, swojej przeszłości (a właściwie szczątków, które pamięta), człowiek, który stara się nie poddać społecznej fobii nałożonej przez Partię. Człowiek, któremu się nie udaje. Dlaczego? Bo Partia jest silniejsza? Nie! Dlatego, że nie ma wyjścia z systemu. Zawsze z jednego trafisz do następnego. Zawsze coś będa kazali ci zrobić. Zawsze musisz się wyrzec części siebie, cześci swojej osobowości. I to jest najsmutniejsze w tej książce.
Winstona poznajemy, kiedy ma 39 lat i jest pracownikiem jednego z departamentów partii. Mieszka w Londynie. Wszystko sterowane jest przez zarząd partii - są teleekrany, z których patrzy Wielki Brat, jest policja myśli, jest nowomowa, która uniemożliwia swobodne mówienie a co za tym idzie myślenie. Wszyscy mają być ... jednakowi. Winston znalazł jednak zakątek w sowim mieszkaniu - małą wnękę - do którego nie dochodzi oko wielkiego brata. Tam postanawia zapisywać wszystkie swoje notatki z pięknym starym notesie (którego też nie powinien posiadać). Winston nie ma swojego miejsca na ziemi, nie ma swojego życia, swojej prywatności. Nie ma przyjaciół, nie ma bliskiej osoby! W notesie zaczyna zapisywać swoje spostrzeżenia na temat otaczającego go świata, frustrację związaną z systemem i postacią Wielkiego Brata. Od tego momentu jego życie się zmienia. Przed systemem jednak nie da się uciec a 2+2 to nie zawsze jest 4.

Winston Smith - człowiek, który próbuje walczyć z systemem, który próbuje zachować resztki swojej godności, swojej przeszłości (a właściwie szczątków, które pamięta), człowiek, który stara się nie poddać społecznej fobii nałożonej przez Partię. Człowiek, któremu się nie udaje. Dlaczego? Bo Partia jest silniejsza? Nie! Dlatego, że nie ma wyjścia z systemu. Zawsze z jednego...