Opis z tyłu okładki wydawał mi się interesujący, lubię fantasy i różne takie, więc książka przywędrowała z biblioteki razem ze mną do domu.
Jakże się ucieszyłam widząc porównanie (krytyki, tutaj na lubimyczytać) do "Czarnoksiężnika z archipelagu" Le Guin, którego po prostu uwielbiam. Nie wiedziałam wtedy, że moje rozczarowanie będzie tak wielkie.

Z tego co słyszałam, pani Terakowska pisze przeważnie dla dzieci, ale tylko słyszałam, więc postanowiłam sama się przekonać.

Próbowałam nie oceniać książki po okładce, ale im głębiej zaczytywałam się w powieść, tym bardziej nie potrafiłam się powstrzymać. Wszystko było długie, nużące i jeszcze kilka wyrazów z rodziny słowa "nuda". Czytałam, czytałam i senny, niemrawy nastrój lektury mi się udzielał. Na początku nie było aż tak źle, ale czekałam na zwrot akcji, który wprowadziłby "trochę życia". Owszem, może i były jakieś takie fragmenty, ale mnie w ogóle nie powaliły, a wręcz coraz bardziej zniechęcały do dalszej lektury. W końcu nie wytrzymałam, spojrzałam na ostanie strony. To co zobaczyłam również mi się nie spodobało, dlatego porzuciłam czytanie. Dla mnie ta książka, której okładka była szara, bura i ponura okazała się taka także w środku.

Opis z tyłu okładki wydawał mi się interesujący, lubię fantasy i różne takie, więc książka przywędrowała z biblioteki razem ze mną do domu.
Jakże się ucieszyłam widząc porównanie (krytyki, tutaj na lubimyczytać) do "Czarnoksiężnika z archipelagu" Le Guin, którego po prostu uwielbiam. Nie wiedziałam wtedy, że moje rozczarowanie będzie tak wielkie.

Z tego co słyszałam, pani...