"Nadchodzi czas pogardy, czas miecza i topora."

Wybuchła wojna. Jedne sojusze powstały, inne się rozpadły. Sieć spisków ogarnia cały świat. Spiskują wszyscy. Czarodzieje, królowie, zwykli ludzie z gminu, elfy. Tylko nasz biedy Wiedźmin nie umie się odnaleźć w tej zawierusze. Chce pozostać neutralny. Ale się nie da.
To chyba jak do tej pory najlepsza część z całej sagi, którą przeczytałam. Nareszcie coś się zaczęło dziać. Akcja toczy się już bardziej dynamicznie. Bohaterowie nie są tacy statyczni, rozwijają się. Trup ściele się gęsto, krew leje się strumieniami. Szczególnie z ostatnich stronic książki. No i to zakończenie, które pozostawia po sobie niedosyt. Nareszcie. Nareszcie. Nareszcie.
Spiski, zdrady, knowania. Można odhaczyć. Było. Tego czego znów mi trochę brakuje to płynności, w prowadzeniu akcji. Ale chyba Autor już tak ma. Po świetnie poprowadzonej akcji (zjazd czarodziejów) przychodzi fragment bredzenia o niczym. Cóż, jedyne wyjście to się przyzwyczaić :)

"Nadchodzi czas pogardy, czas miecza i topora."

Wybuchła wojna. Jedne sojusze powstały, inne się rozpadły. Sieć spisków ogarnia cały świat. Spiskują wszyscy. Czarodzieje, królowie, zwykli ludzie z gminu, elfy. Tylko nasz biedy Wiedźmin nie umie się odnaleźć w tej zawierusze. Chce pozostać neutralny. Ale się nie da.
To chyba jak do tej pory najlepsza część z całej sagi,...