Barwnie i żywo napisana popularnonaukowa książeczka o podboju Cypru przez Ryszarda Lwie Serce. Zderzenie reprezentantów cywilizacji chrześcijaństwa zachodniego i wschodniego wyprzedzało IV krucjatę i podbój Konstantynopola przez krzyżowców. Niestety opowieść jest skażona imperialną pogardą dla wszystkiego co nie jest angielskie. Chociaż poświęcona jednemu z mało znanych epizodów krucjat, równie dobrze mogłaby opisywać kolonialny podbój jakiegoś zacofanego emiratu w XIX wieku. Bo bardzo wiele tu o przewadze cywilizacyjnej zdobywców nad "tubylcami", o marności miast, kościołów i mieszkańców Cypru, ale też Sycylii (!). Autorskie projekcje na temat tego, jak bardzo dzicy i ubodzy byli Grecy w porównaniu z mieszkańcami ówczesnego Albionu i jak bardzo szokowało to przybyszów, to oczywiście banialuki. Pod koniec XII wieku świat bizantyjski wchodził w okres upadku, ale nadal strefa śródziemnomorska była o wiele bogatsza i bardziej rozwinięta niż strefa północna. Wahadło miało się dopiero przechylić w następnym stuleciu. Gdyby było inaczej, Cypr i inne postbizantyjskie tereny nie stanowiłby tak łakomego kąska dla zdobywców.

Tak naprawdę to, co jest tu najciekawsze, to opisy dworskiego ceremoniału. Relacje z królewskiego ślubu i kilku uczt oparte na zachowanych kronikach i dokumentach znakomicie oddają charakter epoki. Całość czyta się przyjemnie, a lektura oddziałuje na wyobraźnię. Natomiast bardziej rzeczywisty opis podboju Cypru można znaleźć w książce o nieco nadętym tytule "Rola flot obcych w procesie ostatecznego rozkładu sił morskich Cesarstwa Bizantyńskiego (1118-1204)" autorstwa Marcina Böhma z tego samego wydawnictwa.

Barwnie i żywo napisana popularnonaukowa książeczka o podboju Cypru przez Ryszarda Lwie Serce. Zderzenie reprezentantów cywilizacji chrześcijaństwa zachodniego i wschodniego wyprzedzało IV krucjatę i podbój Konstantynopola przez krzyżowców. Niestety opowieść jest skażona imperialną pogardą dla wszystkiego co nie jest angielskie. Chociaż poświęcona jednemu z mało znanych...

Po lekturze biografii Ryszarda Lwie Serce, przyszedł czas na trochę bardziej szczegółową pozycję. Książka skupia się na historii III krucjaty ze szczególnym uwzględnieniem zdobycia Cypru przez wojska angielskie. Król Ryszard jest w tej książce centralną postacią, co nie powinno dziwić, jako, że autor opiera się głównie na relacjach osób z otoczenia monarchy. Książka ma dosyć lekki, anegdotyczny styl, rzekłbym nawet, że autor bardzo ufnie podchodzi do wszystkich legend i podań. Sporo można się dowiedzieć na temat średniowiecznych obyczajów. Autor chętnie opisuje wiele obrzędów takich jak królewski obiad w Marsylii czy koronacja królowej Berengarii czy później Amalryka de Lusignan.
Poza tytułową koronacją, autor koncentruje się na samym zdobyciu wyspy oraz sytuacji w Ziemi Świętej oraz losami Cypru pod rządami Templariuszy i Gwidona de Lusignan, aż do objęcia władzy przez jego brata, Amalryka.

Po lekturze biografii Ryszarda Lwie Serce, przyszedł czas na trochę bardziej szczegółową pozycję. Książka skupia się na historii III krucjaty ze szczególnym uwzględnieniem zdobycia Cypru przez wojska angielskie. Król Ryszard jest w tej książce centralną postacią, co nie powinno dziwić, jako, że autor opiera się głównie na relacjach osób z otoczenia monarchy. Książka ma...