Doskonały numer, równy poziomem rewelacyjnej "jedynce". Świetna przygoda literacka, gratka dla fanów horroru.

Pierwsze opowiadanie, "Zbrodnia Niedoskonała" Marianny Szygoń (6/10) to akurat nie horror, a thriller. Pomysł wysyłania znajomej dowodów popełnienia "zbrodni doskonałych" był naprawdę udany, zakończenie trochę jednak zawiodło i suspens z historii uleciał.

Za to "Mrok, Który Pochłania" Tomasza Krzywika (8/10) okazał się wspaniałym pastiszem lovecraftowskim. Autor umiejętnie zmieszał wątki i rozwiązania fabularne "Szepczącego W Ciemności" (obca cywilizacja porywająca ludzi),z "Duchem Ciemności" vel "Nawiedzicielem Mroku" (ponure gmaszysko, w którym znajduje się Zły Artefakt przyciągający uwagę nieszczęsnego narratora). Historia dwu maturzystów, którzy w opuszczonej kamienicy znaleźli kosmiczną grozę jest sprawnie, zręcznie napisana - to takie weird fiction, które lubię najbardziej, nie zapominające o tym, że jednocześnie jest ono horrorem.

Również świetne jest demoniczne opowiadanie Marka Grzywacza "Oczy Ognia" (7/10). Rodem trochę z barkerowskich Ksiąg Krwi (jakby taki Yattering I Jack na poważnie),opisuje ono historię demona, który, nieopatrznie przyzwany przez niezbyt kompetentnego okultystę szerzy śmierć w ponurym kręgu gangsterów, sutenerów i stręczycieli. Mocna, fajnie napisana rzecz. Czekam na więcej.

Ale królem polowania został, jak zwykle, Wojtek Gunia i jego rewelacyjne "I Kiedy Płomienie" (9/10). Jak zwykle na krawędzi pomiędzy geniuszem a pretensjonalnością, nigdy jednak z niej nie spadając, mroczna i depresyjna (no czyżby) opowieść o poszukiwaniu Boga (znowu na myśl przychodzi Marilyn Manson i jego "Reflecting God" - "I went to God just to see, and I Was looking at me") , tym razem ubrane w opowieść o bezskutecznym oczekiwaniu służby w pewnym domostwie na powrót swego pana.

Szatan i piekielne demony wracają w 'Sam Przeciw Wszystkim" Marka Stelara (8/10),nieco "omenowej" historii przyjaźni pomiędzy pnącym się w górę politykiem a jego tajnym, nadprzyrodzonym przyjacielem. Doskonale wymyślone, sprawnie napisane.

Dwa ostatnie opowiadania to Kennetha Granta "Talizman" i Pawła Lacha "Coś Co nie Powinno Istnieć". Grant to trochę odpowiednik Crowleya epoki swinging sixties - przyjaciel Stonesów i Zeppelinów, mag, okultysta, trochę filmowiec i trochę pisarz. "Talizman" (6/10),to historia zniknięcia pewnego architekta w jego "nieeuklidesowej" nadmorskiej posiadłości. Do przeczytania ale i do zapomnienia. Z kolei tekst Lacha to kolejny pastisz horroru lovecraftowskiego (tym razem w wersji lumleyowskiej) w połączeniu z klimatami wojny wietnamskiej, w trakcie której mały oddział amerykański zostaje opętany przez pozaziemską istotę imieniem Shude M'ell. Dobrze się czyta, ale cała opowieść dość mechanicznie powtarza patenty "kosmicznej grozy". Tekst Tomka Krzywika wydał mi się wyraźnie świeższy w wykorzystaniu schematów horroru lovecraftowskiego.

Opowiadanie Damiana Zdanowicza to część tomu "Kamienica Panny Kluk" i, podobnie jak ostatnio z tekstem Piotra Kulpy, nie został odrębnie oceniony (aczkolwiek te jedno z cyklu opowieści o"koszmarnych magazynach", najfajniejszych w całym cyklu).

W części publicystycznej największą atrakcją jest wywiad z Małgorzatą Saramonowicz, autorką genialnych powieści grozy "Siostra", "Lustra"i "Sanatorium". Wspaniała Autorka, świetny wywiad.

Małgorzata Saramonowicz wspólnie z Mikołajem Kołyszko postraszyli również w interesującym eseju na temat wiary dawnych Słowian, nie tak słonecznej i jasnej, jak się zwykło uważać. Olga Kowalska, prawdziwa gwiazda publicystyki OLS, powraca w kolejnym wspaniałym tekście poświęconym postaci Wendigo - trochę alegorii grozy kanibalistycznej (Wendigo to bohater zarówno znanego opowiadania Algernona Blackwooda jak i "Cmętarza Zwieżaków" Stephena Kinga).

Z pozostałych tekstów dużą uwagę przyciągnął kolejny interesujący tekst Krzysztofa "Korsarza" Bilińskiego traktujący o grozie w muzyce. Aczkolwiek nic, tylko się przekomarzać - najpierw Autor z namaszczeniem tłumaczy, jaki jest koń i opisuje "programowość" "ilustracyjność" muzyki tylko po to, by stwierdzić, że muza czasami potrafi przestraszyć. Potem zaś szybkim lobem praktycznie mija muzykę klasyczną (ileż tam jest budzących grozę i strach momentów !!!) i całkowicie zapomina o grozie drzemiącej w rocku progresywnym (a Gabrielowe Genesis ???? Parsons nagrywający płytę Poego ? włoski demoniczny prog z Goblinami na czele ??). Zamiast tego mamy dość przypadkowy wybór growlujących metali. Żeby było jasne, kocham metal (jak 80 % fanów horroru),pasjami zasłuchuję się w deathu i blacku - ale to dalece nie wszystko w temacie "horroru w muzyce". Temat skądinąd godzien sporej książki ...

Jeszcze interesujący, choć bardziej rzetelny niż porywający, artykuł Dominika Łuszczyńskiego o grozie w komiksie amerykańskim lat 40tych i 50tych i początek cyklu Simona Zacka o potworach filmowych (niestety, oparty o dziecinne Crittersy i Gremliny - w moim gronie oglądanie tego typu filmów to była sroga siara - dobry horror to był "Duch" Hoopera!). Również czekam na kolejne części cyklu.

Świetna część literacka, bardzo dobry wywiad z moją ulubioną Autorką, fajne teksty publicystyczne, z reguły zapowiadające ciekawe kontynuacje. W te pędy biorę się za kolejny numer !

Doskonały numer, równy poziomem rewelacyjnej "jedynce". Świetna przygoda literacka, gratka dla fanów horroru.

Pierwsze opowiadanie, "Zbrodnia Niedoskonała" Marianny Szygoń (6/10) to akurat nie horror, a thriller. Pomysł wysyłania znajomej dowodów popełnienia "zbrodni doskonałych" był naprawdę udany, zakończenie trochę jednak zawiodło i suspens z historii uleciał.

Za to...