"Jeśli śmierć to Wielkie Pożegnanie, to ja właśnie doświadczyłam Małego Pożegnania". Dlaczego? Nie odpowiem wylewnie, ponieważ zrujnuję w ten sposób całą przyjemność jaką niesie ze sobą lektura powieści graficznej, której finału się nie spodziewamy. Podejrzewamy. Zgadujemy. Lecz pewność dają nam dopiero ostatnie strony. Historia patchworkowej rodziny. Samotnej matki dwóch córek, pracującej w organizacji obsługującej  telefon zaufania. Kobieta nie może się zdecydować, który z mężczyzn będzie dla niej najlepszym partnerem. Poza tym ma zamiar napisać własną książkę. Poczyniła już nawet pierwsze notatki. Tymczasem niepokojąca rozmówczyni sprawia, że w jej głowie lęgną się wątpliwości. Jakie? Poczytajcie sami. Lektura odrobinę chaotyczna, usiana dygresjami (ot, choćby o Amelii Earhart, niemniej jednak ciekawa. Trochę w stylu porzekadła - lekarzu ulecz siebie. Kreska przyjazna oku. Polecam.

"Jeśli śmierć to Wielkie Pożegnanie, to ja właśnie doświadczyłam Małego Pożegnania". Dlaczego? Nie odpowiem wylewnie, ponieważ zrujnuję w ten sposób całą przyjemność jaką niesie ze sobą lektura powieści graficznej, której finału się nie spodziewamy. Podejrzewamy. Zgadujemy. Lecz pewność dają nam dopiero ostatnie strony. Historia patchworkowej rodziny. Samotnej matki dwóch...

Marvano to jeden z kilku moich ulubionych ilustratorów. Zdecydowana większość komiksów, w które był "zamieszany" bardzo mi się podobała. Z reguły tworzy on albumy w dwóch klimatach.
Pierwszy to sci-fi ("Wieczna wojna", "Dallas Barr"),a drugi - historyczny ("Berlin", "Brygada żydowska", "Grand prix"). Tym razem jednak, wraz ze scenarzystką Magdą Seron, postanowił zmierzyć się z komiksem obyczajowym. Przyznam, że nie jestem wielkim fanem tego gatunku i po "Małym pożegnaniu" się nim nie stanę. Komiks opowiada o losach kobiety, która jest pracownikiem telefonu zaufania. Pewnego dnia jedna z rozmów będzie początkiem wywrócenia jej życia do góry nogami. To sprawnie opowiedziana historia o szukaniu swojego miejsca, miłości, zaufaniu i ludzkiej podłości. Marvano stanął na wysokości zadania, ale przez temat komiksu nie mógł pokazać tego, w czym odnajduje się najlepiej (pojazdy, duże plenerowe sceny).
Niby wszystko tu gra, ale nic nie porywa.

Marvano to jeden z kilku moich ulubionych ilustratorów. Zdecydowana większość komiksów, w które był "zamieszany" bardzo mi się podobała. Z reguły tworzy on albumy w dwóch klimatach.
Pierwszy to sci-fi ("Wieczna wojna", "Dallas Barr"),a drugi - historyczny ("Berlin", "Brygada żydowska", "Grand prix"). Tym razem jednak, wraz ze scenarzystką Magdą Seron, postanowił zmierzyć...

"Halo...? - potrzebuję pomocy...". To właśnie tymi słowami rozpoczyna się najczęściej rozmowa osoby, która dzwoni pod numer telefonu zaufania. Dzwoni, poszukując pomocy, porady, ratunku wobec bezsilności, krzywdy, bólu i cierpienia, z jakim się zmaga. Często to właśnie od tej rozmowy może zależeć przyszłość, los i życie dzwoniącego. O takiej sytuacji, ale też i kontekście podjęcia decyzji o wykonaniu telefonu, opowiada poruszają opowieść komiksowa autorstwa duetu Magda i Marvano pt. "Małe pożegnanie", która ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Scream Comics.

Główną bohaterką opowieści jest Christine - kobieta w średnim wieku, doświadczona pracowniczka centrali telefonu zaufania, matka dwójki nastoletnich córek. W jej życiu dzieje się wiele, gdy oto poświęca swój czas pracy, podejmuje próbę napisania pierwszej książki, jak i też staje przed miłosnym wyborem pomiędzy starszym mężczyzną i dawną miłością. I tak też z każdym dniem codzienność życia wydaje się przerastać jej osobę, co znajduje swoje odbicie w relacjach z dorastająca córką - Fran. Chwilą, która zmieni wszystko, okaże się odebranie telefonu od pewnej osoby, której Christine udało się pomóc przed wielu laty...

Niniejsza opowieść stanowi sobą niezwykle ciekawą, inteligentną i emocjonalną historię o życiu współczesnych nas, zagubieniu w jego codzienności i zatraceniu perspektyw dostrzegania tego, co jest i co powinno być, naprawdę ważne. To komiks spod znaku obyczajowej literatury i społecznego dramatu, który funduje nam potężną porcję nie łatwych, poruszających emocji. Nie ma ta wielkiej przygody, wartkiej akcji i jej nagłych zwrotów..., ale jest za to piękna, niespieszna i niepodana w oczywisty sposób, relacja o ludzkich dramatach i problemach, które z czasami nabierają rozmiarów nie do pokonania...

Scenariusz opowieści skupia się na kolejnych losach głównej bohaterki, w które to siłą rzeczy uwikłane są osoby z jej życia, na czele z córką, dwoma mężczyznami ubiegającymi się o jej względy oraz tymi, którzy dzwonią do niej po pomoc. To właśnie codzienność tej postaci, ale też oniryczne i niepokojące sny Christine, składają się na całościową, w jakimś sensie zagadkową i bardzo intrygującą całość opowieści. Początek nas zaciekawia, środek przekonuje do uwierzenia w tę historię, jej bohaterów i ich problemy, zaś finał pozostawia z niezwykłym poczuciem tego, że nie zapomnimy i tym tytule przez bardzo długi czas. I przyznam szczerze, że poznając pierwsze strony tego komiksu nie przypuszczałam, że poruszy mnie on w tak dogłębny sposób...

Sercem tej opowieści jest z pewnością postać Christine. To kobieta po przejściach i z nie najłatwiejszą przeszłością, która doświadczyła w życiu wiele bólu, ale która też nie traci nadziei na lepszą przyszłość, szczęście, miłość. Nie jest ona idealną osobą, popełnia wiele błędów, nierzadko irytuje nas swoim niezdecydowaniem, ale też i budzi w nas swoistą sympatię tym, że tak bardzo jest do nas podobna. To bardzo ciekawa, świetnie wykreowana i mająca wiele do zaoferowania, postać, wobec której to również nie jest możliwym przejście zupełnie obojętnie. Oczywiście, poznamy tu także i innych ważnych bohaterów, na czele z córką kobiety - Fran, która odegra ważną rolę w tej historii...

Ciekawie, choć być może nie tak udanie, jak scenariusz komiksu, przedstawia się szata ilustracyjna tej pozycji. Autor zaoferował nam tutaj dość klasyczne, niezbyt skomplikowane w swej formie i pociągnięte surową kreską, rysunki. Rysunki, które oddają fabułę tej historii, ale chyba już nie koniecznie jej emocjonalną wymowę - chociażby na twarzach bohaterów. To również solidne kadrowanie, przyjemne w swej kolorystyce i dobrze dobrane barwy, jak i też udane wplecenie "dialogowych dymków" w owe obrazy. I choć być może nie ma tu fajerwerków, to jednak całościowo szata ta przedstawia się co najmniej solidnie.

Komu poleciłabym sięgnięcie po ten komiks w pierwszym rzędzie...? Myślę, że przede wszystkim miłośnikom nowoczesnej, ambitnej, obyczajowej opowieści o współczesnym świecie, współczesnych nas i naszych problemach, które tak trafnie zostały tu odzwierciedlone. Oczywiście, może skala traumy jest tutaj wyjątkową wielką, ale tak naprawdę każdy z nas od czasu do czasu potrzebuje dobrego słowa, wsparcia, poczucia nie bycia osamotnionym ze swoim dramatem, choćby od obcej osoby po drugiej stronie słuchawki... Ten komiks w jakimś sensie też nam to daje...

"Małe pożegnanie" to piękna, poruszająca i w mej ocenie niezwykle ważna opowieść o prawdzie życia, której poznanie niesie nam nie tylko rozrywkę oraz wielkie emocje, ale też i skłania do refleksji nad naszą codziennością. Z tego też powodu oceniam ten tytuł bardzo wysoko i zachęcam wszystkich do sięgnięcia po niniejsze dzieło duetu Magda i Marvano. Polecam - naprawdę warto!

"Halo...? - potrzebuję pomocy...". To właśnie tymi słowami rozpoczyna się najczęściej rozmowa osoby, która dzwoni pod numer telefonu zaufania. Dzwoni, poszukując pomocy, porady, ratunku wobec bezsilności, krzywdy, bólu i cierpienia, z jakim się zmaga. Często to właśnie od tej rozmowy może zależeć przyszłość, los i życie dzwoniącego. O takiej sytuacji, ale też i kontekście...

Małe pożegnanie nie jest pozycją łatwą do przyswojenia, ale na pewno warto zwrócić na nią uwagę. Z pozoru trywialne życie młodej kobiety rozdartej w miłości i z wymagającą pracą zmienia się po zaledwie jednym telefonie. Aby dobrze ten komiks odebrać i odpowiednio zrozumieć, potrzeba pewnej dozy wrażliwości i empatii. Christine pracuje jako doświadczona telefonistka w telefonie zaufania. Ma już na tyle doświadczenia, że nie robi błędów nowicjuszy: nie przejmuje się prywatnie swoimi rozmówcami, nie szuka nekrologów po gazetach czy też nie zdradza swojego prywatnego numeru telefonu, by pomóc. A kiedyś tak zrobiła. Teraz, po latach, kiedy udało jej się samotnie wychować dwie córki z różnych związków oraz w końcu w miarę ustabilizować życie ze starą miłością, dostaje telefon od osoby, z którą kiedyś dużo rozmawiała poprzez telefon zaufania. Ba, nawet zaprzyjaźniła się. Pech, a może właśnie szczęście, sprawił, że przyjaciółka stała się jej późniejszą konkurentką w miłości. Ten telefon okazał się od kogoś młodego, być może córki przyjaciółki. Jednak czy to na pewno telefon o niej samej?
Więcej na http://www.monime.pl/male-pozegnanie-komiks-marvano/

Małe pożegnanie nie jest pozycją łatwą do przyswojenia, ale na pewno warto zwrócić na nią uwagę. Z pozoru trywialne życie młodej kobiety rozdartej w miłości i z wymagającą pracą zmienia się po zaledwie jednym telefonie. Aby dobrze ten komiks odebrać i odpowiednio zrozumieć, potrzeba pewnej dozy wrażliwości i empatii. Christine pracuje jako doświadczona telefonistka w...