Drugą powieścią postmilicyjną pt. „Wiara” Anna Kańtoch udowodniła, że dobrze pisze kryminały.

Anna Kańtoch opisuje w swoich kryminałach prowincje – małe miasteczka, wsie – w czasach PRL-u. Jednak nie czuć w tych powieściach atmosfery tamtych czasów – za mało faktów, przedmiotów, szczegółów np. nazwy ulic. Natomiast niewątpliwie autora potrafi stworzyć w swoich kryminałach specyficzną, niepowtarzalną atmosferę małych hermetycznie zamkniętych społeczności, ukrywających swoje tajemnice, złe i tragiczne wydarzenia, które nie zostają do końca wyjaśnione, a ich sprawcy nie podlegają karze. Okrutne historie nie kończą się, ale mają swoją kontynuację.

Autorka ciekawie kreuje bohaterów. Większość postaci jest niejednoznaczna, skomplikowana psychologicznie i ukrywa swoje sekrety. Interesujący jest schemat odkrywania tragedii życiowych poszczególnych bohaterów. Te traumatyczne wydarzenia z przeszłości maja duży wpływ na ich charakter i zachowanie. Anna Kańtoch nie tworzy wnikliwych opisów psychologicznych, nie moralizuje, nie ocenia. Bohaterowie o swoich tajemnicach i ułomnościach opowiadają stopniowo, co w powieści stwarza dodatkowe napięcie i buduje kolejną warstwę tajemniczości.

Zarzut jaki można postawić wobec autorki, to mieszanie faktów i pewne nieścisłości. Akcja powieści rozgrywa się w1986 r. w fikcyjnej wsi Rokitnica, usytuowanej w okolicach Żywca, gdzie w związku z budową elektrowni atomowej protestują „hipisi”.
W rzeczywistości w okolicach Żywca istnieje elektrownia wodna. Natomiast protesty przeciwko elektrowni atomowej miały miejsce w Żarnowcu w latach 1985-1990.
Jedna z bohaterek Hanka jedzie do Będzina przesłuchać dyrektora tamtejszego domu dziecka. W Będzinie nie ma domu dziecka, natomiast znajduje się on we wsi Psary, która leży niedaleko wspomnianego wyżej miasta. Pewnie te nieścisłości dla jednych czytelników nie będą miały znaczenia, ale dla innych, znających te fakty mogą być irytujące.

„Wiara” konstrukcyjnie jest podobna do „Łaski” (opinia CatusGeekus), co jest równoznaczne ze stwierdzeniem, że komu podobał się pierwszy kryminał, to spodoba się i drugi.

Drugą powieścią postmilicyjną pt. „Wiara” Anna Kańtoch udowodniła, że dobrze pisze kryminały.

Anna Kańtoch opisuje w swoich kryminałach prowincje – małe miasteczka, wsie – w czasach PRL-u. Jednak nie czuć w tych powieściach atmosfery tamtych czasów – za mało faktów, przedmiotów, szczegółów np. nazwy ulic. Natomiast niewątpliwie autora potrafi stworzyć w swoich...