Książkę tę można kupić za grosze na Allegro. Warto ją nabyć ponieważ część poświęconą średniowieczu do końca XIII wieku napisał sam Paul Zumthor. Zumthor to jeden z najlepszych mediewistów zajmujących się literaturą średniowieczną w historii, autor słynnego Essai de poetique medievale. Napisany przez Zumthora rozdział czyta się jednym tchem:-) Gorąco polecam:-)

Książkę tę można kupić za grosze na Allegro. Warto ją nabyć ponieważ część poświęconą średniowieczu do końca XIII wieku napisał sam Paul Zumthor. Zumthor to jeden z najlepszych mediewistów zajmujących się literaturą średniowieczną w historii, autor słynnego Essai de poetique medievale. Napisany przez Zumthora rozdział czyta się jednym tchem:-) Gorąco polecam:-)

Na początku wspomnę tylko że Adam Antoine jest jednym z redaktorów, książka napisana jest przez wielu autorów - Francuzów. Została wydana w Polsce w 1974 roku i obejmuje okres literatury francuskiej od początku (średniowiecza) - do końca oświecenia. Autorzy miejscami posługują się też innymi od przyjętych w Polsce nazwami epok, ale generalnie nie ma problemu z rozeznaniem się co jest czym.

Ogólnie jestem zadowolony. Biorąc się za tę książkę (700 stron) miałem nadzieję na bardziej pogłębiony opis większej ilości książek i autorów niż ma to miejsce w krótszych książkach. Mam nadzieję że cel został osiągnięty. Szczerze mówiąc na początku nie wiedziałem czy podałam przeczytaniu tego tomu ze względu na objętość - zwykle trudno jest mi czytać dłuższe, podręcznikowe książki. Na szczęście "Literatura francuska" mnie wciągnęła, jest dość wciągająco napisana. Czasami niektóre rozdziały były mniej zajmujące od innych, styl miejscami ma swoją manierę, ale ogólnie książka jest jasno i czytelnie napisana a narracja jest na tyle żywa (średnio żywa ^^) że za każdym razem sięgałem po nią z radością że dowiem się czegoś nowego i interesującego. Czytanie jej było trochę jak czytanie różnych historii następujących po sobie. Myślę że można ją polecić laikom. Co ważne, nie odniosłem wrażenia jakby książka była przesiąknięta jakąś ideologią którą chcą nam do głowy wtłoczyć autorzy. Mówiąc jeszcze o samym sposobie pisania autorów, jest to bardziej płynna narracja niż krótkie przedstawianie faktów.

Opisy epok zaczynają się od wprowadzającego w tło kulturowe i (niekiedy) historyczne wstępu. Szczerze mówiąc wprowadzenie w tło historyczne sprowadza się bardziej do wspomnienia faktów - wydarzeń które odbywały się właśnie w historii Francji, można odnieść wrażenie że autorzy wymagają od nas ich znajomości. Mimo wszystko kwestia tła kulturowego jest rozwinięta, a wprowadzenie historyczne jest dla mnie wystarczające bym przynajmniej miał pojęcie co się wówczas działo. Książka jest podzielona na opisy poezji, prozy, teatru - ale także filozofii gdy dany ważny filozof był Francuzem. Dla mnie bardzo interesujące było obserwowanie autorów na tle ich epok i ich wzajemnych relacji. Pomniejszym autorom poświęcone jest mniej miejsca, a większym więcej - Monteskiuszowi poświęcone jest 13 stron, Voltaire'owi - 16, Rousseau - 21. Warto dodać że poznajemy nie tylko pisarzy wybitnych, ale też tych poślednich, świadczących jednak o jakimś trendzie w epoce lub piszących o rzeczach o których później wspomną lepsi pisarze. Poznajemy pisarzy tematów religijnych jak i świeckich. Rozdziały poświęcone filozofom francuskim, takim jak Kartezjusz czy Pascal są bardzo zajmujące. Książka jest bogato ilustrowana rycinami z danych epok które pojawiają się co kilka stron. Na końcu książki znajdziemy, poza spisem treści, indeks autorów i spis rycin. Ach tak, przed każdą epoką pojawia się część poświęcona okresowi pośredniemu.

Chyba z każdej epoki udało mi się wypisać jakichś pisarzy do których chciałbym sięgnąć. Większość epok podobała mi się, najbardziej chyba średniowiecze, barok i oświecenie. Autor oświecenia napisał bardzo wciągający i przyjemny w czytaniu rozdział. A, właśnie, pod koniec oświecenia opisani są (choć chyba na 8 stronach) pisarze "niemoralni": Laclos (od "Niebezpiecznych związków"),Sade, Chamfort (pisał cyniczne maksymy),cóż za radość. :D Generalnie udało się też znaleźć kilku "niemoralnych" pisarzy w poszczególnych rozdziałach. W każdym razie odniosłem wrażenie że zasadniczo zamiast krytykanctwa i łatwego moralizowania jest analiza, próba zrozumienia ich, osadzenia w epoce. Może chciałbym żeby Sade został trochę łaskawiej potraktowany, ale jak na rok wydania książki nie jest źle. Muszę przyznać z drugiej strony że nie udało mi się znaleźć w tej książce aż tak wielu transgresywnych pisarzy jak miałem nadzieję. Lubię Lautreamonta, Bataille'a czy Cendrarsa, ale może powinienem im podobnych poszukać w kolejnym tomie.

I tak fajnie mi się czytało. Książkę (I tom) oceniam na 6/10 czyli na szkolną "czwórkę", jako dobrą. Mam nadzieję wziąć się teraz za tom drugi.

Na początku wspomnę tylko że Adam Antoine jest jednym z redaktorów, książka napisana jest przez wielu autorów - Francuzów. Została wydana w Polsce w 1974 roku i obejmuje okres literatury francuskiej od początku (średniowiecza) - do końca oświecenia. Autorzy miejscami posługują się też innymi od przyjętych w Polsce nazwami epok, ale generalnie nie ma problemu z rozeznaniem...