Nie ukrywam, iż "Nowy dom na wyrębach" to książka, na którą czekałem z niecierpliwością. Autor, podobnie jak w cyklu "Czarny Wygon", niezwykle barwnie ukazuje Lubelszczyznę jako miejsce tajemnicze; przestrzeń, w której świat realny „miesza się” ze światem fantastycznym. W powieści Dardy kluczową rolę odgrywa natura. Werystyczne opisy przyrody ukazują malowniczość i unikatowość tego regionu. Pisarz postrzega ją polisensorycznie, zwracając uwagę na ulotne, niepowtarzalne momenty wynikające z rocznego cyklu wegetatywnego. Świat przyrody w utworach Dardy nasuwa skojarzenia z poetyką utworów romantycznych, w których natura okazywała się żywiołem niezwykle groźnym, zagrażającym ludzkiej egzystencji. Istotnym motywem obecnym w twórczości autora jest melancholia; bohaterowie wielokrotnie rozmyślają o własnym życiu, próbują pogodzić się z nieuchronnie mijającym czasem ich biologicznej egzystencji.
Czytelnicy-entuzjaści "Domu na wyrębach" będą zachwyceni kolejną częścią z wielu powodów. Po pierwsze, poznajemy dalsze losy Huberta – kolegi zmarłego Michała oraz Ewy – zakochanej w zmarłym. Zarówno mężczyzna, jak i kobieta, próbują pogodzić się z tragiczną śmiercią bliskiej im osoby. Podobnie jak w pierwszej części pojawia się formuła pamiętnika, w którym Ewa zdawkowo (a niekiedy werystycznie) opisuje swoje życie. Wprowadzenie pamiętnika (tutaj tzw. codziennika) jest ciekawym zabiegiem autorskim, gdyż wnikamy w życie uczuciowe bohaterki, która nie jest świadoma zdarzeń, jakie rozegrały się w domu na Wyrębach. Dlatego też w powieści obecny dwugłos; jeden z nich reprezentuje Hubert –wtajemniczony w historię strzygi, drugi zaś Ewa –osoba racjonalnie postrzegająca świat. Uwaga czytelnika koncentruje się na protagoniście powieści. Z jednej strony jest on ateistą, człowiekiem, któremu bliska jest postawa Mickiewiczowskiego mędrca głoszącego tezę „ufajcie memu oku i szkiełku”. Z drugiej zaś lektura pamiętnika Marka uzmysławia mu, że świat jest tajemniczy, irracjonalny, wręcz demoniczny… Dylematy wewnętrzne Huberta potęgują koszmary, które nie tylko budują nastrój grozy, ale również wywołują u czytelnika wątpliwości: czy opisane zdarzenia miały miejsce, czy to tylko iluzja? Zabieg ten został wykorzystany już na początku powieści; fragmentaryczne, epizodyczne opisy sprawiają, iż czytelnik musi poskładać elementy opowieści w jedną całość.
Darda sięga do demonologii słowiańskiej, co w połączeniu z ulotnymi, a wręcz z impresjonistycznymi opisami natury kreuje niepowtarzalny nastrój. Zarówno w pierwszej, jak i drugiej części dostrzeżemy dualizm w prezentowaniu przestrzeni. Metaforycznie mówiąc, miasto staje się przestrzenią racjonalną, zaś wieś – przestrzenią tajemniczą, w której uaktywniają się wszelkie lęki, obsesje, fobie. To również miejsce, w którym granica między światem istot żywych oraz martwych staje się płynna. Zderzenie typowego współczesnego mieszczucha z magiczną przestrzenią zmusza jednostkę do refleksji nie tylko na temat swojego życia, ale przede wszystkim wyznawanego światopoglądu.
Autor wprowadza nowych bohaterów, których poznajemy dość zdawkowo, co dodatkowo potęguje atmosferę tajemniczości. W trakcie lektury pojawia się wiele pytań, na które (na szczęście!) nie odnajdujemy odpowiedzi. Darda powoli buduje atmosferę suspensu, którego epicentrum stanowi zakończenie powieści. Niewątpliwie konstrukcja fabuły oraz akcji w "Nowym domu na wyrębach" nasuwa skojarzenia ze współczesnymi ambitnymi amerykańskimi serialami, w których każdy sezon kończy się w zaskakujący sposób, potęgując wśród widzów apetyt na kolejne epizody. Podobnie kończy się Nowy dom na wyrębach. Mam nadzieję, iż w kolejnej części autor rozwinie wątki związane z demonologią słowiańską. Oczywiście książkę polecam nie tylko fanom horroru, ale również powieści psychologicznej, gdyż pojawia się w niej ważny epizod (który dotyczy każdego z nas) – jak żyć po utracie kogoś bliskiego

Nie ukrywam, iż "Nowy dom na wyrębach" to książka, na którą czekałem z niecierpliwością. Autor, podobnie jak w cyklu "Czarny Wygon", niezwykle barwnie ukazuje Lubelszczyznę jako miejsce tajemnicze; przestrzeń, w której świat realny „miesza się” ze światem fantastycznym. W powieści Dardy kluczową rolę odgrywa natura. Werystyczne opisy przyrody ukazują malowniczość i...