Gdyby streścić tę książkę w trzech zdaniach, fabuła mogłaby wydać się czytelnikowi dość banalna. Oto Ziemianin przybywa na obcą planetę, gdzie panuje okrutny reżim Ojców, i dochodzi do wniosku, że trzeba coś zrobić, by wszyscy żyli w jedności, miłości i pokoju. A moce w sobie ten chwat kryje takie, że gdybyśmy dwóch podobnych Maksymów mieli, to sami byśmy tę wojnę wygrali.

Jeśli wyszłoby to dzieło spod pióra innego pisarza, mogłoby okazać się wyjątkowo niestrawne. Stugaccy mają w sobie jednak iskrę bożą, co pozwala im tworzyć historie wciągające, a zarazem przerażające i poruszające do głębi. Ich świat jest szary, bury i okrutny, zaś dokonana przez nich wiwisekcja wojny ukazuje prawdziwe, cuchnące bebechy zbrojnego konfliktu. Nie ma tu nieskalanie prawych bohaterów, szlachetne pobudki prowadzą czasem do jeszcze większego cierpienia. W tym parszywym świecie nawet jednostki o czystych intencjach łatwo jest złamać i zgnoić.

Nie jest to wielką tajemnicą, że Strugaccy piszą o reżimach i wojnach, toczących się na naszej planecie. Bardziej "obcy" wydaje się sam Maksym, który sprawia wrażenie kosmity, jaki przybył na przenicowaną Ziemię, i nie za bardzo pojmuje mechanizmy nią rządzące. Świat Strugackich przypomina w pewnym stopniu ten, jaki znajdziemy u Orwella w jego "Roku 1984". Obrywa się jednak nie tylko rządzącym, lecz równie krytycznie przedstawione jest podziemie - przypadkowa zbieranina ludzi, nie mających określonego pomysłu na walkę, a których jedynym zadaniem jest przeżyć.

Nic nie jest u Strugackich jednoznaczne, oczywiste, zaserwowane tak, żeby czytelnik przełknął prostą prawdę i o niej zapomniał. Złożoność wizji rosyjskich pisarzy okazuje się największym atutem i prawdopodobnie dzięki niej "Przenicowany świat" nie stracił nic na swej aktualności.

Podsumowując - Massaraksz, dobra, mocna książka!

https://www.facebook.com/PiknikNaSkrajuKsiazki/

Gdyby streścić tę książkę w trzech zdaniach, fabuła mogłaby wydać się czytelnikowi dość banalna. Oto Ziemianin przybywa na obcą planetę, gdzie panuje okrutny reżim Ojców, i dochodzi do wniosku, że trzeba coś zrobić, by wszyscy żyli w jedności, miłości i pokoju. A moce w sobie ten chwat kryje takie, że gdybyśmy dwóch podobnych Maksymów mieli, to sami byśmy tę wojnę wygrali....