Pociągiem z Sopotu do Katowic. Na wysokości Stoczni Gdańskiej zacząłem czytać. Koniec kwietnia "kilka dni" wolnych i deszczowych... co ja bym zrobił gdy nie miałbym tej książki w ręku. A w ogóle czy faceci lekko podstarzali czytają dzienniki kobiet. Nie wiem. Panią Krystynę darzę nie spełnionym uczuciem od "czasu Agnieszki". Na ekranie i na deskach teatru panuje od kilku dekad ale o tym że pisze nie wiedziałem. No może coś tam słyszałem ale żeby od razu kupować i czytać. Gdy zobaczyłem w księgarni, nie kupiłem natychmiast. Dopiero za drugim podejściem. Może nie chciałem czytać na siłę, 731 stron robi na kupującym niewątpliwie wrażenie. Czytanie jest zajmujące szczególnie chwile te z rodziną, świetne, no i wiele tekstu o kulturze w-ogóle, o kuchni teatru, filmu, ról odegranych i tych co nastąpią... chwilami tekst jest nawet fascynujący. Odbieram to codzienne prawie pisanie jako rozmowę, nie często w dzienniku to się zdarza. Cieszę się także że polityka nie zdominowała tekstu. Ciekawe jak pani Krystyna poradzi sobie z tym dalej... chociaż trochę histeryczne wystąpienia w TVN24 dodają naszej bohaterce nawet uroku. Bardzo podobał mi się kawał o Nowaku... a sam "Dziennik" uroczy i dobrze się czyta takiemu niespełnionemu jak ja. Ale czy Janda napisała to tylko dla kobiet ?

Pociągiem z Sopotu do Katowic. Na wysokości Stoczni Gdańskiej zacząłem czytać. Koniec kwietnia "kilka dni" wolnych i deszczowych... co ja bym zrobił gdy nie miałbym tej książki w ręku. A w ogóle czy faceci lekko podstarzali czytają dzienniki kobiet. Nie wiem. Panią Krystynę darzę nie spełnionym uczuciem od "czasu Agnieszki". Na ekranie i na deskach teatru panuje od kilku...