"Na szczęście jednak samotne podróże na narty wcale nie oznaczają samotnej jazdy na nartach."

Wiecie, że tak naprawdę to nigdy nie jeździłam na nartach? Ba! Nawet tego nie próbowałam. Po prostu jakoś nie miałam jeszcze takiej okazji. Świat narciarstwa był mi kompletnie nieznany i to chyba dlatego ten temat okazał się dla mnie tak interesujący. Czułam, że dzięki tej książce, mogę poszerzyć swoją wiedzę. Na szczęście się nie pomyliłam.

"Poza trasą" to pozycja dzięki której poznasz podstawowe pojęcia z zakresu narciarstwa. Zostały one bowiem wyjaśnione zarówno w tekście, jak i w słowniczku znajdującym się na samym końcu książki. Teraz, z uśmiechem na ustach, mogę powiedzieć że zdaję sobie sprawę w postępowania podczas lawiny czy z rodzajów śniegu. Tak, tak. To wcale nie było dla mnie wcześniej takie oczywiste.

To jednak nie ta część lektury zrobiła na mnie największe wrażenie. Ta książka opowiada o ludziach i to oni sprawiają, że się na chwilę zatrzymujesz. Przyznaję, lubię osoby, które wychodzą poza utarte drogi i schematy. Lubię osoby, które kochają to, co robią i dodatkowo bije z nich taka pasja, połączona z radością życia. Dzięki autorowi poznałam ciekawe postaci i ich historie. Historie z drugim dnem. Zapytasz mnie o ulubionego bohatera? Ja odpowiem bez wahania: Theo. To w końcu książka o samym autorze. Czy powinnam go oceniać? Wątpię. Powiem tylko, że raz popierałam jego działania, a raz myślałam, że to co robi jest ryzykowną głupotą. Sprzeczne emocje to zdecydowanie coś, co lubię.

To na pewno nie jest pozycja dla każdego. Są bowiem jointy, łagodne przekleństwa, czasem nieco denerwujące spojrzenie na kobiety. To bardzo męski punkt widzenia. Punkt widzenia, który nie każdemu odpowiada.

"Poza trasą" to coś dla fanów niemalejącego poziomu adrenaliny, niekończących się podróży, zapadających w pamięci widoków. To książka dla wielbicieli narciarstwa, sportów ekstremalnych, ale także emocji. Tych ostatnich w tej książce na pewno Ci nie zabraknie. To książka o samotnym podróżowaniu, które sama dobrze znam. O poznanych w drodze ludziach, których tak bardzo uwielbiam podczas swoich podróży.

Minusy tej książki? Może lekka chaotyczność. Znaczy, nie jest pod tym względem źle. Po prostu ja zmieniłabym nieco kolejność poszczególnych rozdziałów. Informacje praktyczne przerzuciłabym na sam początek, następnie rozdział o mamie, o przyjacielu, a potem historie związane z poszczególnymi bohaterami. Może ułożyłabym to wszystko chronologicznie, ponieważ ma się czasem wrażenie, że autor sam sobie przeczy, a to po prostu jego doświadczenie się zmieniło. Tak, takie rozłożenie materiału miałoby sens.

Dzięki zakończeniu, poczułam z autorem dziwną więź. Nie potrafię Ci tego wytłumaczyć. Podróżowanie jest bowiem czymś, co sama uwielbiam. Poza tym, to trochę jak książka "kolegi po fachu", czyli blogera. To również pozycja osobista i to pewnie dlatego aż za dobrze zrozumiałam niektóre aspekty, jakie poruszał Rafał Urbanelis.

P.S. No i ta Antarktyda! ♥

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorowi.

"Na szczęście jednak samotne podróże na narty wcale nie oznaczają samotnej jazdy na nartach."

Wiecie, że tak naprawdę to nigdy nie jeździłam na nartach? Ba! Nawet tego nie próbowałam. Po prostu jakoś nie miałam jeszcze takiej okazji. Świat narciarstwa był mi kompletnie nieznany i to chyba dlatego ten temat okazał się dla mnie tak interesujący. Czułam, że dzięki tej...