DYSTANS, ZAZDROŚĆ I JEJ PROBLEMY
Tak wiele może namieszać w związku tęsknota za bliskością. Mają okazję przekonać się o tym dotąd niezłomni dzięki miłości Ella i Micha, bohaterowie, którzy w tej części stoją na chwiejnej konstrukcji mogącej runąć. On, pozornie brnący w stronę sukcesu, nie traci swojego uroku podtrzymując wiążącą nas nić porozumienia. Micha - zazdrosny, przystojny, chwilami nieujarzmiony, ale też czuły, broni tej historii stanowiąc równowagę dla nieco nieskładnej postaci Elli, która, otwarcie przyznając, tym razem naprawdę mnie irytowała. Nękana traumami przeszłości dziewczyna nie ma w życiu lekko, to rozumiem. Rodzinne problemy, brak odpowiednich wzorców, poczucie winy i niska samoocena na pewno nie wpływają korzystnie na jej codzienność. Nie jestem jednak w stanie zrozumieć niektórych decyzji bohaterki, bo te momentami wydają mi się nieco naciągane. Tak, jakby w swojej wystarczająco już zaplątanej rzeczywistości szukała dodatkowych sposobów by tylko się pogrążyć. Plus dla niego, kciuk w dół dla niej.

MIŁOŚĆ NA ODLEGŁOŚĆ
„Na zawsze razem. Ella i Micha” to kontynuacja serii, podobnie jak i pierwsza cześć oparta na związku młodych ludzi. Podoba mi się koncepcja autorki dotycząca myśli przewodniej tego tomu, mianowicie miłości na odległość. Jessica Sorensen postawiła na scenariusz niecodzienny, jeżeli chodzi o ów gatunek, chociaż nie obyło się bez przewidywalnych fragmentów. Akcja generalnie jest dobra, momentami potrafiąca wzbudzić wiele emocji, choć natrafiłam także na momenty przestoju i mało znaczących dialogów, które odrobinę mnie nudziły.

TRAUMY, ZABURZENIA, SŁABOŚCI
Pomimo nieco przejaskrawionej postawy nękanej problemami głównej bohaterki, popieram ideę uwicia tła powieści wokół ludzkich rozterek i słabości, które urozmaicają fabułę. Pojawia się tutaj alkoholizm oraz przykład jego działania, są psychiczne zaburzenia i moc wspomnień, które blokują pewność siebie odciskając na ludziach piętno - niewidoczne gołym okiem, a jednak mające potężną siłę rażenia. Dzięki temu akcja nie skupia się wyłącznie na miłosnych podchodach głównych postaci, oddalając się od przesłodzonego, cukierkowatego scenariusza.

PLUSY I MINUSY, CZYLI PODSUMOWANIE
Naprzemienna narracja, pozwalająca nam spojrzeć na tę historię z dwóch perspektyw, magnetyczny główny bohater, rozliczne problemy budujące tło oraz stojący na czele tej powieści temat uciążliwego dystansu to te cechy, które przypomniały mi kolejny raz za co lubię twórczość Jessiki Sorensen. Chwiejna, nieco naciągana postawa dotąd lubianej przeze mnie Elli oraz powtarzające się momenty przestoju akcji tłumią jednak mój entuzjazm skłaniając mnie do przyznania, że pod względem jakości ta część nie jest w stanie dorównać swojej poprzedniczce. Myślę, że książkę warto przeczytać by sprawdzić, jak potoczą się dalsze losy głównych bohaterów, niemniej nie warto nastawiać się na burzę wrażeń. Trochę żałuję, że nie miałam okazji zapoznać się z obiema częściami w podobnym czasie. Wtedy pewnie, wciąż będąc pod działaniem niesamowitego, pierwszego tomu także ten oceniłabym lepiej. Tak się jednak nie stało, więc będzie uczciwe 6/10.

Więcej na: https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2017/03/na-zawsze-razem-ella-i-micha-jessica.html#more

DYSTANS, ZAZDROŚĆ I JEJ PROBLEMY
Tak wiele może namieszać w związku tęsknota za bliskością. Mają okazję przekonać się o tym dotąd niezłomni dzięki miłości Ella i Micha, bohaterowie, którzy w tej części stoją na chwiejnej konstrukcji mogącej runąć. On, pozornie brnący w stronę sukcesu, nie traci swojego uroku podtrzymując wiążącą nas nić porozumienia. Micha - zazdrosny,...