Jessica Sorensen na plan pierwszy powieści określanej mianem new adult, wysunęła parę bohaterów bez pamięci w sobie zakochanych. Ich więź zapoczątkowana w dzieciństwie i przypieczętowana obietnicą odnalezienia normalności, mimo wielu zmartwień i upływu lat, tylko się umacniała.

Toteż warto zadać pytanie: „Na zawsze. Czy coś takiego istnieje?”Odpowiedzi twierdzącej zgodnie udzielili główni bohaterowie powieści Sorensen:
Ella May – półsierota, uczennica college’u zmagająca się z lękami, brakiem zrozumienia ze strony brata, chorobą alkoholową ojca, co skutkowało załamaniem nerwowym, z którym walczyła pod czujnym okiem terapeutki Anny, siły czerpiąc z bezgranicznej miłości chłopaka.
Micha Scott – przystojny, uroczy wokalista, wychowany w niepełnej rodzinie, ponieważ ojciec ją opuścił, co stało się bezpośrednią przyczyną trudnych z nim relacji, które na przestrzeni lat nie uległy poprawie. Na szczęście mógł polegać na przyjacielu Ethanie i szukać bezpiecznego azylu w ramionach Elli.

Nietrudno więc odnieść wrażenie, że na kartach książki pisarka nakreśliła schematyczną, przewidywalną i momentami przesłodzoną love story. Moje odczucia zdaje się potwierdzać przyjaciółka Elli,Lila. Dziewczyna z rozbrajającą szczerością wyznała, że to „miłość, która nie istnieje i bierze w posiadanie” lecz niewątpliwie każdy pragnąłby jej doświadczyć.

Losowe perypetie pary zakochanych Czytelnik poznaje z dwóch perspektyw, w pierwszoosobowej narracji, co w moim odczuciu było celowym zabiegiem ze strony autorki, by je uwiarygodnić. Wielka miłość przeciwstawiona została alkoholizmowi i niedokrwistości aplastycznej, z którymi borykają się ich ojcowie. Nie bez znaczenia były także majaki przeszłości naznaczonej piętnami lęku, bólu i niepowetowanej straty. Dlatego oboje mieli świadomość, że „stawianie czoła problemom może okazać się (…) trudne” i przy tym łatwo o zachowania przeczące dojrzałości, którą starli się wykazać na każdym kroku, momentami z marnym skutkiem, co nierzadko irytuje w czasie lektury.

W ostatecznym rozrachunku jednak satysfakcjonować może zakończenie, które mimo że przewidywalne, napawa nadzieją i daje poczucie pewności, że chociaż „nic nie wymaże przeszłości, możemy zostawić ją za sobą” po to, by cieszyć się życiem u boku tych, których kochamy.

Cała opinia na stronie: http://www.pieninyinfo.pl/kultura/milosc-najskuteczniejszym-antidotum-na-przeciwnosci-losu-w-recenzji-iwony-niezgody-5876

Jessica Sorensen na plan pierwszy powieści określanej mianem new adult, wysunęła parę bohaterów bez pamięci w sobie zakochanych. Ich więź zapoczątkowana w dzieciństwie i przypieczętowana obietnicą odnalezienia normalności, mimo wielu zmartwień i upływu lat, tylko się umacniała.

Toteż warto zadać pytanie: „Na zawsze. Czy coś takiego istnieje?”Odpowiedzi twierdzącej zgodnie...