"Her apology echoed in my ears. Her tears glistened in memory. I’d hurt her, but she’d hurt me. And now, I was here, and she was there, and there was no way to fix what was broken."

Pepper Winters po zostawieniu mnie w dość sporym zawieszeniu - przyznam szczerze ta niewiadoma bardzo mi sie udzieliła. Byłam przejęta i ogromnie ciekawa jak to wszystko się rozwiąże. Niestety gdzieś po drodze zapał wyparował i w efekcie z zakończenia jestem mniej zadowolona niż z tego co znalazłam w pierwszym tomie. Podobała mi się tematyka więzienna, że nie wszystko poszło tak gładko jakby można było sobie tego życzyć, ale potem, kiedy autorka mogła coś jeszcze pociągnąć z tematu - zwłaszcza kwestii dotyczącej konsekwencji- ona prędziutko zakończyła powieść pozostawiając niedosyt. Ponad to nie podobało mi się to czym zakończył się tom pierwszy a rozpoczął drugi - wyczucie czasu jest tutaj przeraźliwie zbyt dokładne - jak w większości książek i wolałabym, żeby w końcu kiedyś było na odwrót. To był chyba punkt zwrotny dla mnie, kiedy to już wiedziałam, że Pepper Winters nie wybije się przed szereg i nie porwie mnie w swój mroczny świat, bo tutaj go wyraźnie zabrakło.

Mimo to dwutomówka bardzo przyjemna i warta przeczytania, dlatego serdecznie polecam.

"Her apology echoed in my ears. Her tears glistened in memory. I’d hurt her, but she’d hurt me. And now, I was here, and she was there, and there was no way to fix what was broken."

Pepper Winters po zostawieniu mnie w dość sporym zawieszeniu - przyznam szczerze ta niewiadoma bardzo mi sie udzieliła. Byłam przejęta i ogromnie ciekawa jak to wszystko się rozwiąże. Niestety...