Tyle myśli tłoczy się w mojej głowie po przeczytaniu tej książki, że nie wiem od czego zacząć... Więc zacznę od początku.
Główną bohaterkę - Holly - poznajemy w trudnym momencie jej życia, po śmierci jej męża Gerry'ego, który od kilku miesięcy chorował na raka mózgu. Dziewczyna w bardzo młodym wieku musi pogodzić się z losem wdowy i ułożyć sobie życie na nowo, a pomaga jej w tym nie kto inny, jak... Gerry, jej zmarły mąż, który zostawił jej plik listów do otwierania co miesiąc przez rok. Z ich pomocą Holly na nowo uczy się jak pokochać życie i wyjść z żałoby po utracie swojej wielkiej miłości i najlepszego przyjaciela. Po za tym, w trakcie czytania możemy zauważyć zmiany, jakie zachodzą w bohaterce wraz z upływem czasu, to jak zmienia się jej stosunek do życia i do rodziny.
Książka jest pełna zabawnych sytuacji, nieoczekiwanych zwrotów akcji i zbiegów okoliczności (które, swoją drogą, nieco mnie irytowały swoim niskim prawdopodobieństwem), ale też głębokich przemyśleń dotyczących tematu śmierci bliskiej osoby i żałoby. Choć przez początek trudno było mi przebrnąć, to było warto, gdyż akcja później nabiera tempa.
Cecelia Ahern wykreowała wiele zabawnych i interesujących postaci, mą uwagę szczególnie przykuło rodzeństwo samej Holly, w tym jej brat Declan, który zdobył moje serce swoim podejściem do życia. Muszę przyznać jednak, że sama postać głównej bohaterki nieco mnie irytowała swoją dziecinnością i niezdecydowaniem, za co obniżona ocena książki. Minus też za niezbyt dokładne zarysowanie postaci Gerry'ego. Brakowało mi tu retrospekcji do dni, kiedy Gerry jeszcze żył, co dałoby jaśniejszy obraz jego osoby i możliwość jeszcze intensywniejszego przeżywania książki.
Czytając tę powieść, razem z Holly niecierpliwie oczekiwałam do otwarcia każdego kolejnego listy zostawionego jej przez Gerry'ego, przeżywałam i analizowałam każde słowo w nich zapisane, a przy ostatniej wiadomości w moich oczach pojawiły się łzy. Nie płakałam, choć uwierzcie mi, bardzo łatwo jest mnie wzruszyć! Za co kolejny minus. Spodziewałam się, że po przeczytaniu utonę w wodospadzie łez, a tak się nie stało, choć książka mnie wzruszyła, to spodziewałam się większej dawki emocji.

Tyle myśli tłoczy się w mojej głowie po przeczytaniu tej książki, że nie wiem od czego zacząć... Więc zacznę od początku.
Główną bohaterkę - Holly - poznajemy w trudnym momencie jej życia, po śmierci jej męża Gerry'ego, który od kilku miesięcy chorował na raka mózgu. Dziewczyna w bardzo młodym wieku musi pogodzić się z losem wdowy i ułożyć sobie życie na nowo, a pomaga jej...