"Czarna dziewczyna, biała dziewczyna" to powieść, którą czyta się jednym tchem, mimo iż jej tematyka nie jest lekka, łatwa i przyjemna.
Autorka dozuje informacje o tytułowych bohaterkach, trzymając czytelnika w napięciu.
Już z pierwszych stron dowiadujemy się, że jedna z dziewcząt nie żyje i potem, stopniowo poznając historię dziwnej, skomplikowanej przyjaźni, czekamy na finał, by dowiedzieć się, w jakich okolicznościach zginęła Minette Swift. Zakończenie zaskakuje i to nie tylko tą wiadomością.

Książka pani Oates nie jest jedynie historią przyjaźni. To również głęboka powieść psychologiczno-obyczajowa, w której zderzają się odmienne osobowości, wbrew własnej woli uwikłane w konflikty rasistowskie.
Problem dyskryminacji przewija się przez cały utwór i dotyczy nie tylko głównych bohaterek oraz ich koleżanek z uczelni. Rozważania na ten temat wiążą się również z poglądami ojca Genny Meade, czyli tytułowej białej dziewczyny, oraz jej ekscentrycznej matki, byłej hippiski.

Mimo iż fabuła tej powieści jest literacką fikcją, autorce udało się oddać prawdziwego ducha nastrojów społecznych w Ameryce lat 70. minionego wieku. Z jednej strony to wyzwolenie od konwenansów, szeroko rozumiana tolerancja i wolność, z drugiej - polowanie na czarownice, zakłamanie i tradycjonalizm w najgorszej postaci.

Całość napisana jest porywającym, barwnym stylem, w którym można znaleźć sporo zwracających uwagę fraz. To przysłowiowa wisienka na torcie.

"Czarna dziewczyna, biała dziewczyna" to powieść, którą czyta się jednym tchem, mimo iż jej tematyka nie jest lekka, łatwa i przyjemna.
Autorka dozuje informacje o tytułowych bohaterkach, trzymając czytelnika w napięciu.
Już z pierwszych stron dowiadujemy się, że jedna z dziewcząt nie żyje i potem, stopniowo poznając historię dziwnej, skomplikowanej przyjaźni, czekamy na...