,,Coś niebieskiego” to drugi tom ,,Coś pożyczonego”, jednego z lepszych współczesnych romansów. Tym razem Emily Giffin przybliża nam postać Darcy, przyjaciółki Rachel. Ta olśniewająca brunetka miała w życiu wszystko – urodę, seksapil, dobrą pracę, powodzenie u mężczyzn i z pozoru idealnego narzeczonego. Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia – Dex zrywa zaręczyny i związuje się z Rachel, najlepszą przyjaciółką Darcy. Kobieta jest wściekła i rozgoryczona, chociaż sama nie była mu wierna, a nawet spodziewa się dziecka z innym! Na złość byłym już narzeczonemu i przyjaciółce, Darcy próbuje ułożyć sobie życie z Marcusem, jednak ten okazuje się niewystarczająco dojrzały do roli męża i ojca. Darcy po raz pierwszy w życiu zostaje bez faceta, pracy i przyjaciół. Postanawia wyjechać do Anglii, gdzie zatrzymuje się w gościnie u swojego przyjaciela Ethana. W Londynie przyszła matka musi przewartościować swoje życie i zmienić swoje podejście do wielu rzeczy.

Darcy w ,,Coś pożyczonego” została przedstawiona jako pusta, zapatrzona w siebie i mająca w pogardzie innych ludzi. Chyba każdy czytelnik zdążył ją znienawidzić. I chociaż od początku wiadomo, że w drugiej części przejrzy na oczy, to przez pierwsze strony nadal ma się ochotę walnąć ją w głowę przysłowiową patelnią. Kobieta jest infantylna i egoistyczna, a jej przemyślenia i pretensje do świata są bardziej na poziomie nastolatki(i to niezbyt mądrej) niż trzydziestoletniej kobiety. Przemiana następuje powoli i Darcy stopniowo uświadamia sobie na czym polega prawdziwa miłość, przyjaźń, lojalność i co stanowi o wartości człowieka. I już można ją polubić, bo kobieta zaczyna się naprawdę starać. A Ethana uwielbiam! Takiego ciepłego, opiekuńczego i ofiarnego człowieka chyba każdy chciałby mieć przy sobie – jako partnera, przyjaciela lub krewnego.

Podobnie jak ,,Coś pożyczonego”, historia Darcy to także klasyczna opowieść o miłości, choć nie jest to tak typowy romans jak pierwsza część. Tutaj również autorka przekonuje nas, że nie mamy wpływu na to w kim się zakochujemy, wygląd, dobry charakter czy ciekawy temperament nie gwarantują szczęścia w miłości. Jednocześnie Giffin przekonuje nas, że każdy znajdzie w swoim życiu miłość, jeśli tylko zrobi dla niej miejsce w swoim sercu. Jednak równie ważna jak ta romantyczna, jest także miłość do dziecka, rodziców czy przyjaciół. Po lekturze ,,Coś niebieskiego” z pewnością wielu czytelników bardziej doceni swoich bliskich.

To moja druga powieść Emily Giffin i na pewno nie ostatnia. Autorka ma dar do pisania lekko i z urokiem o trudnych sprawach. Wiadomo, że opisywana przez nią historia skończy się dobrze, ale nie ma tu lukru i można przywiązać się do bohaterów. Amerykańska pisarka pokazuje, że można tworzyć na wskroś współczesne, ale jednocześnie mądre, romantyczne i zapadające w pamięć książki. I pokazuje, że tak zwana literatura kobieca nie musi być synonimem złej literatury.

,, Ona go k o c h a(…) To jest podstawowa zasada życia.”

,,Coś niebieskiego” to drugi tom ,,Coś pożyczonego”, jednego z lepszych współczesnych romansów. Tym razem Emily Giffin przybliża nam postać Darcy, przyjaciółki Rachel. Ta olśniewająca brunetka miała w życiu wszystko – urodę, seksapil, dobrą pracę, powodzenie u mężczyzn i z pozoru idealnego narzeczonego. Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia – Dex zrywa zaręczyny i...