Tytuł sprawia, że naprawdę można się domyśleć, co się przytrafiło bohaterce, ale kiedy wyszło na jaw, co to za zdjęcia, to przyznaję, zszokowało mnie to. Nie spodziewałam się czegoś takiego i naprawdę współczułam bohaterce, mimo że sama potrafiła zniszczyć komuś życie.

Pozycja ta skupia się głównie na winie bohaterów. Wszyscy dzielą się tak naprawdę na dwa obozy. Ci, którzy wierzą bohaterce oraz ci, którzy uważają, że Emma o wszystko sama się prosiła. Przed tym wydarzeniem bohaterka często chodziła na imprezy, upijała się i flirtowała z każdym chłopakiem. Na pewno nie pomaga też fakt, że na początku bohaterka stwierdziła, że nic się nie stało, że sama tego chciała. Właśnie tego nie rozumiałam. Niby było cos wyjaśnione, że dziewczyna nie chciała niszczyć wszystkim życia, nie chciała tego rozdmuchiwać, ale jakoś mnie to nie przekonało. To jest właśnie taki największy minus tej książki. Bohaterka stwierdziła na początku, że wszystko jest ok., a potem zmieniła swoje zdanie. Nie wiem, może było użyte to celowo, ale w takim wypadku można by lepiej oddać to co myślała Emma i dlaczego tak postąpiła.

Naprawdę zszokowało mnie to, że mimo tego, co znajdowało się na zdjęciach nikt bohaterce nie wierzył. Wszyscy się od niej odwrócili. Stwierdzili, że sama się o to prosiła, bo zachowywała się tak, a nie inaczej. Naprawdę ciężko mi było w to uwierzyć, bo bez względu na to, jak się ktoś zachowuje, nikt się o to nie prosi. Szczególnie ciężko mi było uwierzyć w to, jak zachowywali się rodzice dziewczyny. Ojciec unikał jej jak ognia, a matka powoli wpadała w alkoholizm. Przez takie coś Emmie wydawało się, że tym bardziej jest to jej wina. Powoli sama zaczynała wierzyć w to, że sama się o to prosiła. Na szczęście bohaterka ma jeszcze brata i to dzięki niemu udaje się jej jeszcze jako tako żyć.

Samo zakończenie było dość dziwaczne. Tak naprawdę można by powiedzieć, że historia skończyła się w połowie. Czyli mamy otwarte zakończenie- coś czego nie znoszę. Byłam przekonana, że chociaż otrzymam jakiś epilog, ale niestety po zakończeniu było tylko posłowie. Może nie niestety, bo naprawdę mi się ona spodobało. Dowiadujemy się trochę, dlaczego autorka postanowiła napisać tę książkę i to mnie naprawdę zszokowało. To, że tak małej ilości dziewczyn się wierzy. To, że twierdzi się, iż dziewczyny same się o to proszą. Posłowie sprawiło, że polubiłam to zakończenie, choć chciałabym się dowiedzieć, jak cała historia się kończy.

Książka porusza właśnie ten temat. Autorka bardzo dobrze oddaje psychikę bohaterki. Pokazuje, jak Emma powoli zamyka się w sobie i zmienia się nie do poznania. Doskonale też pokazuje, jak media społecznościowe wpływają na nasze życie, bo w końcu dzięki nim tak naprawdę każdy może zobaczyć te zdjęcia.

Tytuł sprawia, że naprawdę można się domyśleć, co się przytrafiło bohaterce, ale kiedy wyszło na jaw, co to za zdjęcia, to przyznaję, zszokowało mnie to. Nie spodziewałam się czegoś takiego i naprawdę współczułam bohaterce, mimo że sama potrafiła zniszczyć komuś życie.

Pozycja ta skupia się głównie na winie bohaterów. Wszyscy dzielą się tak naprawdę na dwa obozy. Ci,...