"Zranieni" to porażka. Żałuję przeczytania i straconych minut. Ta książka jest tak słaba, że aż mnie to dziwi. Dosłownie jakbym czytała książkę jakiejś amatorki, która kompletnie nie zna się na pisaniu i tworzeniu historii. Ja nie umiem pisać książek, więc się za to nie biorę. Mam przeczucie, że autorka chciała napisać coś tylko, po to, żeby po prostu napisać, nie wiem jak można było wydać taką książkę. Może za bardzo hejtuję. ale takie mam po prostu odczucia.

Tak naprawdę przez całą historię się wkurzałam i nie mogłam uwierzyć jak to wszystko było takie żałosne. Sidney spotkała Petera. Ok, to było fajne, ogólnie początek był dobry, ale potem? O! nagle jest jej wykładowcą. Ok, jest wiele takich książek, wybaczam to, może być ciekawie. Następnie nagle jest nowy kurs tańca na uczelni. Zgadnijcie kto jest tego sponsorem? Sidney idzie tam ze swoją przyjaciółką. Jest pytanie dotyczące, kto potrafi tańczyć na poziomie zaawansowanym. Oczywiście Sidney, ale nie tylko ona! Bo nagle tam też się pojawia Peter. I nagle tylko oni potrafią to tańczyć profesjonalnie! I nagle to oni tańczą razem pokazując wszystkim jak się tańczy swinga. Porażka. Wszędzie gdzie nie poszła, był on. I wiadomo, zakazana miłość skoro Peter jest nauczycielem. Ale żeby wyznawać miłość, jak spotkali się ze dwa razy? To, że raz w tygodniu była jego asystentką i mało mówili do siebie ze względu na to, że byli jednak na tej uczelni - nie liczę. Autorka, tak strasznie szybko i z niczego starała się zrobić wielką miłość, że jest żałosne. Bardzo się zawiodłam i nie spodziewałam się tak słabiutkiej książki. Naprawdę, nawet nie wiem z jakiej okazji to ma czytelników, może inne książki autorki są lepsze, ale ta jest po prostu fatalna i dla jest to kompletne dno. Każda sytuacja była po prostu nieprawdopodobna i normalnie by się nie wydarzyła, dlatego mnie to strasznie irytowało. Dodatkowo te wykrzykniki, które zbyt często się pojawiały w opisach jej odczuć i kompletnie były niepotrzebne. "Och! Jaka jestem głodna! Och! To było straszne!" itp, itd...

Myślicie, że to wszystko? Nie.. Opisy jej myśli tak się powtarzały, że myślałam, że zwariuję. "Źle się czuję, nie mogę oddychać"... 3 linijki poźniej.. "Nie mogę oddychać, mam ściśnięte gardło bla bla bla.." albo " czuję się przy nim tak swobodnie!" .. parę linijek później "naprawdę się czuję przy nim swobodnie! i tak komfortowo! Przy nikim się tak nigdy nie czułam!"... Tylko głową walnąć o ścianę... rozumiem jak powie to raz.. ale nie w każdym rozdziale... Dodatkowo jej niezdecydowanie Ugh! Całą książkę, go kocha i uwielbia, ba, wyznaje mu miłość! A gdy on to robi? "Sorry... nie możemy być razem.".. Sami wyciągnijcie wnioski.

Niestety nie polecam. Jest sto razy więcej sto razy lepszych książek. Szukajcie innych!

"Zranieni" to porażka. Żałuję przeczytania i straconych minut. Ta książka jest tak słaba, że aż mnie to dziwi. Dosłownie jakbym czytała książkę jakiejś amatorki, która kompletnie nie zna się na pisaniu i tworzeniu historii. Ja nie umiem pisać książek, więc się za to nie biorę. Mam przeczucie, że autorka chciała napisać coś tylko, po to, żeby po prostu napisać, nie wiem jak...