Książka porusza i to bardzo. Nikomu śmierć nie jest obojętna, szczególnie tak młodej osoby, która miała tyle przed sobą. „Mogło być inaczej” kierowane jest do rodziców, którzy mają problemy ze swoimi dziećmi i chcą im pomóc. Ja skierowałabym ją również do tych niepewnych młodych ludzi, którzy nie radzą sobie ze sobą i swoją przeszłością. Żeby na przykładzie siedemnastoletniej Casey zrozumieli, że to nie ich wina, że ich los ułożył się tak czy inaczej.

Okazało się, że dziewczyna miała syndrom zaburzenia więzi, o czym wspominał któryś z terapeutów. Dopiero po śmierci córki John zainteresował się na poważnie tym, co się z nią działo. Nie chcę obwiniać Brooksa, że mógł to zrobić wcześniej i Casey by żyła. Jest powiedzenie, że „mądry Polak po szkodzie”, ale najwyraźniej dotyczy to również Amerykanów. Gdyby wcześniej poczytał, posłuchał lekarzy, starał się zrozumieć nie tylko zbuntowaną nastolatkę, ale przede wszystkim porzucone w dzieciństwie dziecko...

Nie mi oceniać postępowanie rodziców. Sama może byłabym zbyt nerwowa i niecierpliwa, jeżeli moja córka krzyczałaby, że mnie nienawidzi, miała zmiennie humory jak pogoda na wiosnę i nie doceniała, jak wiele miłości staram się jej dać. Jednak nie zgodzę się z napisem na okładce. Użyłabym sformułowania „zrobiliby wszystko”, gdyby tylko wiedzieli co… Wtedy mogło być inaczej…

http://www.dailyvibes.pl/single-post/moglo-byc-inaczej-recenzja

Książka porusza i to bardzo. Nikomu śmierć nie jest obojętna, szczególnie tak młodej osoby, która miała tyle przed sobą. „Mogło być inaczej” kierowane jest do rodziców, którzy mają problemy ze swoimi dziećmi i chcą im pomóc. Ja skierowałabym ją również do tych niepewnych młodych ludzi, którzy nie radzą sobie ze sobą i swoją przeszłością. Żeby na przykładzie...